Zawartość
Jeśli firma odzieżowa nadprodukuje rodzaj bluzki, dodatki mogą zostać wystawione na sprzedaż. Nadprodukcja w biologii ma poważniejsze konsekwencje. Jeśli organizmy żyjące na danym obszarze wytworzą więcej potomstwa, niż może to utrzymać środowisko, niektóre z nich umrą. Charles Darwin zauważył to i jako część procesu selekcji naturalnej przykłady jego nadprodukcji zostały włączone do jego teorii ewolucji.
Jak wygrać
Dobór naturalny został opisany jako „przetrwanie najlepiej przystosowanych”. W tym kontekście „dopasowanie” niekoniecznie oznacza największe, najtwardsze lub najmądrzejsze. Odnosi się do organizmu, który najlepiej nadaje się do przetrwania i rozmnażania w danym środowisku. Na przykład może mieć zmienność w określonej części ciała, co czyni ją lepszą w zdobywaniu jedzenia. Jednak „przetrwanie najlepiej przystosowanych” nie zawsze oznacza konkurencję. W przypadku niektórych gatunków przeżycie i rozmnażanie najlepiej uzyskać dzięki współpracy.
Nadprodukcja w doborze naturalnym
Dobór naturalny występuje w określonych populacjach organizmów z powodu kilku czynników. Zaczyna się od nadprodukcji. Nadprodukcja z definicji w biologii oznacza, że każde pokolenie ma więcej potomstwa, niż może to zapewnić środowisko. Z tego powodu konkurencja dotyczy ograniczonych zasobów. Osoby mają cechy, które są przekazywane potomstwu. Niektóre z tych cech dają jednostkom przewagę, jeśli chodzi o przetrwanie w celu reprodukcji. Organizmy o tych cechach częściej żyją i mają potomstwo, które odziedziczy przydatne cechy.
Jedzenie dla przemyślenia
Podczas eksploracji pomysłów na dziedziczenie Charles Darwin studiował zięby na Wyspach Galapagos u północno-zachodnich wybrzeży Ameryki Południowej. 13 typów tam żyjących jest bardzo podobnych, z wyjątkiem odmian dziobów. Darwin uważał, że różnice te wynikały z doboru naturalnego. Nie był jedynym badaczem, który to zaobserwował. W 1977 r. Susza na wyspach zmniejszyła ilość dostępnego jedzenia. Zięby nadprodukowały i konkurowały o ograniczoną liczbę nasion. Ptaki z największymi, najsilniejszymi dziobami mogły jeść dowolne dostępne nasiona, nawet te duże i twarde. Ptaki te przeżyły, aby się rozmnażać. Ptaki z mniejszymi dziobami miały mniej opcji żywieniowych, więc wiele z nich zmarło bez przekazania swoich genów.
The Cream of the Crop
Ważne jest, aby pamiętać, że w procesie selekcji naturalnej nie wystarczy przetrwanie jednostki. Musi się rozmnażać, aby pogłębić gatunek i przekazać jego cechy charakterystyczne. Dlatego cecha, która zwiększa prawdopodobieństwo rozmnażania, jest niezbędna do doboru naturalnego. Widać to u pawi. Jeśli populacja pawia nadprodukuje się, nie wszystkie samce będą mogły rozmnażać się. Peahenowie częściej wybierają partnera o jasnym, kolorowym ogonie. Naukowcy spekulują, że bogate, żywe ogony mogą wskazywać na lepsze geny. W rywalizacji o groszek żywe pawie są genetycznymi zwycięzcami, ponieważ więcej z nich wybiera się do reprodukcji. Ich korzystne zabarwienie jest następnie przekazywane potomstwu.