Zawartość
Jeszcze przed nadejściem samolotu na początku XX wieku ludzkość usiłowała udoskonalić spadochron. Rzeczywiście, podstawowe wersje tych ratujących życie urządzeń pochodzą przynajmniej z XV wieku i Leonarda da Vinci. Ze względu na zastosowania, od rekreacyjnego spadochroniarstwa po wojskowe misje bojowe, dziś spadochrony są dostępne w różnych formach zaprojektowanych do określonych celów i ustawień; odpowiednio działają one w pokrewny, ale odrębny sposób.
Podstawy spadochronu
Wszystkie spadochrony są zaprojektowane w jednym podstawowym celu: spowolnieniu grawitacyjnego spadania obiektu - często osoby, a czasem ładunku nieożywionego - w powietrzu. Robią to, wykorzystując opór atmosferyczny, wielkość fizyczną, która dla inżynierów jest częściej uciążliwa niż dobrodziejstwo. Im większy opór generowany przez spadochron, tym wolniej dany obiekt przymocowany do tego spadochronu schodzi na Ziemię. W próżni spadochron byłby bezwartościowy, ponieważ nie miałby żadnych cząsteczek powietrza, przeciwko którym mógłby „pociągnąć”.
Główna część spadochronu nazywa się baldachimem, który unosi się na zewnątrz, gdy jego ładunek zaczyna spadać. Kształt czaszy jest największym wyznacznikiem zachowania spadochronów.
Okrągłe spadochrony
Najwcześniejsze okrągłe spadochrony były okrągłe po spłaszczeniu, co spowodowało, że były one szczególnie niestabilne w działaniu, ponieważ opierały się tworzeniu kształtu kopuły; doprowadziło to do dużej liczby śmiertelnych wypadków. Później okrągłe spadochrony wojskowe działały znacznie lepiej, ponieważ miały kształt paraboliczny. Niektóre okrągłe spadochrony nie są sterowalne, więc podróżują zgodnie z panującymi warunkami wiatrowymi. Jednak sterowalne okrągłe spadochrony mają wycięte otwory w krawędziach czaszy, więc ich pasażerowie mogą w pewnym stopniu kontrolować lądowanie. Okrągłe spadochrony są często używane w misjach medycznych i podczas zrzutu ładunków wojskowych.
Inne wspólne projekty
Dla wielu celów oryginalny okrągły lub stożkowy spadochron został wyparty przez spadochron-baran. Ten typ rynny ma samopompujący baldachim; w wyniku tego przy rozłożeniu tworzy on znacznie większy opór siły oporu niż model okrągły, a jego prędkość końcowa jest również mniejsza. Ponadto wolniejsze zejście daje spadochroniarzowi większą kontrolę nad kierunkiem upadku.
W przypadku lotników w samolotach poruszających się z prędkością naddźwiękową, które mogłyby spowodować rozpad wyżej wymienionych spadochronów, preferowanym narzędziem są spadochrony wstęgowe lub pierścieniowe. Mają one wbudowane otwory w czaszy, aby zmniejszyć nacisk, na który materiał jest poddawany, ale te otwory nie są tak duże, że sama rynna jest nieskuteczna jako narzędzie bezpieczeństwa.
Urządzenia do wdrażania
Wiele nowoczesnych spadochronów jest wysoce zmechanizowanych, a ich konstrukcje i funkcje określają sposób działania rynny w krytycznych momentach, gdy i po zwolnieniu ładunku z samolotu. Na przykład broń drogowa inicjuje uruchomienie spadochronu, wystrzeliwując pocisk połączony ze spadochronem przez pion z dużą prędkością, podczas gdy rakieta ciągnika wyciąga obiekt podłączony do spadochronu z przedziału ładunku samolotu, wprowadzając go do strumienia powietrza. Wreszcie moździerz wyrzuca zapakowany spadochron jako pojedynczą jednostkę, inicjując proces rozmieszczania szybko i płynnie.