Zawartość
W chemii miareczkowanie jest procesem, w którym chemik może z dużą dokładnością znaleźć stężenie roztworu, jeśli wie, jaka substancja jest w nim zawarta. Może to być bardzo przydatne do określania stężeń kwasów i zasad, takich jak kwas solny i wodorotlenek sodu. Zazwyczaj chemik dodaje drugi roztwór, kropla po kropli, aż mieszanina nagle zmieni kolor, sygnalizując koniec miareczkowania.
Podstawowy proces
Roztwór o nieznanym stężeniu nazywa się „miano”. Dodany roztwór nazywa się „titrant”. W miareczkowaniu kwasowo-zasadowym do miana dodaje się wystarczającą ilość titranta, aby go zneutralizować. Więc jeśli miano jest zasadą, chemik dodaje kwas jako miano.
Technik laboratoryjny dodaje wskaźnik miana do miana, zanim wskaże punkt neutralizacji.Jest to ważne, ponieważ jeśli doda zbyt szybko titrant, technik może przejść bezpośrednio do punktu neutralizacji i nie wiedzieć dokładnie, ile titranta było potrzebne, aby go osiągnąć.
Wskaźniki
W miareczkowaniu kwasowo-zasadowym punkt neutralizacji zachodzi przy pH 7,0. Lakmus jest dobrym wskaźnikiem miareczkowania kwasowo-zasadowego, ponieważ zmienia kolor przy pH około 6,5 - wystarczająco blisko, jak wyjaśniono poniżej. Ponieważ wskaźniki reagują na mierzone rozwiązanie, należy je stosować z umiarem - tylko kilka kropli, jeśli to możliwe.
Punkt równoważności
Punkt, w którym titrant całkowicie neutralizuje całe miano, pozostawiając neutralną wodę, nazywa się „punktem równoważności”. Wtedy titrant „zużył” całe miano. Kwas i zasada całkowicie się znosiły. Przykład tego rodzaju wzajemnego anulowania ilustruje ten wzór chemiczny:
HCl + NaOH -> NaCL + H2O
W stanie równowagi pH roztworów wynosi 7,0.
Krzywa miareczkowania
Jeśli korzystasz z miernika pH, możesz regularnie rejestrować pH w miarę dodawania titranta. Wykres pH (jako oś pionowa) w stosunku do objętości titranta wytworzyłby krzywą pochyłą, która jest szczególnie stroma wokół punktu równoważności. PH jest miarą stężenia H3O + w roztworze. Dodanie jednej lub dwóch kropli do roztworu neutralnego znacznie zmienia stężenie H3O + o współczynnik 10 lub więcej. Podwojenie dodanej ilości nie zmienia stężenia prawie tak bardzo. To właśnie sprawia, że krzywa miareczkowania jest tak stroma w tym jednym regionie, a zatem sprawia, że punkt równoważności jest tak łatwy do zidentyfikowania na wykresie. Ilość titranta potrzebna do zneutralizowania miana jest zatem łatwa do dokładnego oszacowania.
Miareczkowanie potencjometryczne
Krzywa miareczkowania może również przedstawiać przewodnictwo (jako oś pionową) względem titranta. Kwasy i zasady przewodzą prąd. Dlatego możesz zmierzyć przewodnictwo, wkładając elektrody do miana. Elektrody byłyby podłączone do akumulatora i amperomierza (lub woltomierza). Krzywa miareczkowania zmieni się gwałtownie w punkcie równoważności. W takim przypadku przewodnictwo będzie miało zauważalne minimum w punkcie równoważności. Zaletą tej metody jest brak potrzeby wskaźnika, który mógłby zakłócać reakcję neutralizacji lub uczestniczyć w niej, wpływając na jej wyniki.