Zawartość
Aby znaleźć stężenie („c”) substancji chemicznej w roztworze za pomocą pomiarów absorpcji światła, musisz wiedzieć trzy rzeczy. Jednym z nich jest współczynnik ekstynkcji substancji chemicznej, znany również jako molowa absorpcja lub molowy współczynnik absorpcji i w skrócie „E.” Pozostałe dwa to długość ścieżki pojemnika, w którym znajduje się roztwór („l”) i absorbancja światła („A”) roztworu. Gdy uzyskasz te wartości, możesz użyć znanego prawa Beer-Lambert; A = (E) (c) (l).
Wprowadź odczyt absorbancji uzyskany dla roztworu próbki do kalkulatora. Większość instrumentów wykorzystywanych do analizy absorpcji światła da odczyt bezpośrednio w absorbancji (która nie ma z nią żadnych powiązanych jednostek). W razie potrzeby obliczyć absorbancję próbki na podstawie jej przepuszczalności światła. Transmitancja („T”) próbki jest stosunkiem natężenia światła wychodzącego z roztworu próbki do natężenia światła, które wchodzi. Absorbancja jest podstawowym 10 logarytmem 1 / T.
Podziel wprowadzoną wartość absorbancji przez długość ścieżki komórki, w której znajduje się próbka. Komórka jest zwykle prostokątnym naczyniem kwarcowym zwanym kuwetą, która zawiera roztwór próbki, gdy światło przez nią przepływa. Długość ścieżki jest wewnętrzną szerokością tego naczynia, zasadniczo odległością rozwiązania, przez które przechodzi światło. Wspólna długość ścieżki wynosi jeden centymetr.
Podziel wynik poprzedniego obliczenia przez współczynnik ekstynkcji. Współczynnik ten będzie wyrażony w jednostkach litrów / (molach) (centymetr) i będzie specyficzny dla poszczególnych badań chemicznych i określonej długości fali światła, którego używasz. Zwykle współczynnik ten zostanie ustalony na podstawie wcześniejszych badań substancji chemicznej lub uzyskany ze źródła odniesienia. Wynikiem tego obliczenia jest stężenie substancji chemicznej w badanym roztworze, w jednostkach moli / litr.