Dźwignia przekierowuje siłę wysiłkową z jednego końca i przenosi ją na drugi koniec jako siłę obciążenia. Badając stosunek siły wysiłkowej do obciążenia wyjściowego, łatwo obliczyć przewagę mechaniczną prostej dźwigni. Wymaga to znajomości siły wyjściowej dla dowolnej siły wejściowej. Ponieważ dźwignie działają na podstawie momentu obrotowego, oblicz korzyści mechaniczne, używając długości ramion dźwigni.
Zmierz odległości między punktem podparcia lub punktem równowagi dźwigni i każdym końcem.
Podziel długość ramienia wysięgnika dźwigni przez długość jego ramienia oporowego. Według Utah State University ramię wysiłkowe jest siłą wejściową, a ramię oporowe jest siłą wyjściową.
Uprość stosunek do najniższych warunków; na przykład dźwignia o długości ramienia wysiłkowego wynoszącej sześć metrów i długości ramienia oporowego wynoszącej cztery metry miałaby dźwignię mechaniczną wynoszącą 3-2 lub 1,5. Dotyczy to dźwigni pierwszej i drugiej klasy. Pierwszej klasy dźwignie mają punkt oparcia między siłą wysiłkową a oporem. Dźwignie drugiej klasy mają opór między punktem podparcia a siłą wysiłkową, np. Taczką.
Wyraź mechaniczną przewagę dźwigni trzeciej klasy - dźwigni o sile nacisku umieszczonej między punktem podparcia a obciążeniem - jako ułamek mniejszy niż jeden.