Zawartość
Idealne równanie gazu omówione poniżej w kroku 4 jest wystarczające do obliczenia ciśnienia gazowego wodoru w normalnych warunkach. Powyżej 150 psi (dziesięć razy normalne ciśnienie atmosferyczne) i równanie van der Waalsa może wymagać wywołania w celu uwzględnienia sił międzycząsteczkowych i skończonej wielkości cząsteczek.
Zmierz temperaturę (T), objętość (V) i masę gazowego wodoru. Jednym ze sposobów określenia masy gazu jest całkowite opróżnienie lekkiego, ale mocnego naczynia, a następnie zważenie go przed i po wprowadzeniu wodoru.
Określ liczbę moli, n. (Mole to sposób zliczania cząsteczek. Jeden mol substancji to 6,022 × 10 ^ 23 cząsteczek.) Masa molowa wodoru, będącego cząsteczką dwuatomową, wynosi 2,016 g / mol. Innymi słowy, jego dwukrotność masy molowej pojedynczego atomu, a zatem dwukrotność masy cząsteczkowej 1,008 amu. Aby znaleźć liczbę moli, podziel masę w gramach przez 2,016. Na przykład, jeśli masa gazowego wodoru wynosi 0,5 grama, to n równa się 0,2480 mola.
Przelicz temperaturę T na jednostki Kelvina, dodając 273,15 do temperatury w stopniach Celsjusza.
Użyj równania gazu doskonałego (PV = nRT), aby rozwiązać problem ciśnienia. n jest liczbą moli, a R jest stałą gazu. Jest to 0,082057 L atm / mol K. Dlatego należy przeliczyć objętość na litry (L). Kiedy rozwiążesz problem ciśnienia P, będzie on w atmosferze. (Nieoficjalna definicja jednej atmosfery to ciśnienie powietrza na poziomie morza).