Zawartość
Koloid to mieszanina złożona z cząstek w ośrodku rozpraszającym. Koloid jest zdefiniowany przez wielkość zaangażowanych cząstek. Jeśli cząstki w mieszaninie są w skali pojedynczych cząsteczek, około 1 nanometra, określa się to jako rozwiązanie. Jeśli cząstki są większe niż 1000 nanometrów, jest to zawiesina. Wszystko pomiędzy jest koloidem. Unikalne cechy koloidów wynikają z tego pośredniego rozmiaru zdyspergowanych cząstek.
Rodzaje koloidu
Koloid może składać się z cząstek zawieszonych w gazie, cieczy lub ciele stałym, chociaż wiele właściwości koloidalnych jest najbardziej wyraźnych w płynnych koloidach. Koloidy gazowe składają się z cząstek zawieszonych w powietrzu lub ośrodku gazowym i obejmują mgłę, dym i pył atmosferyczny. Ciekłe koloidy mogą składać się z cząstek ciekłych lub stałych zawieszonych w płynnym ośrodku, takim jak mleko, lub zawierać pęcherzyki gazu, takie jak bitą śmietaną. Stałe koloidy obejmują stałe pianki, takie jak tynk, ciekłe substancje stałe, takie jak masło lub ser, oraz twarde substancje, takie jak papier.
Trwałość zawieszenia
Kluczową cechą oddzielającą koloidy i zawiesiny jest tendencja cząstek w zawiesinie do osadzania się w czasie. Jeśli pozostanie niezakłócona, dobrze wymieszana zawiesina rozdzieli się na dwie odrębne warstwy, a cząsteczki opadną na dno pojemnika, a środek dyspergujący pozostanie na górze. Cząstki koloidu są odporne na osadzanie się w czasie.
Ruch Browna
Cząsteczki koloidu wykazują ruch Browna. Bez względu na to, jak długo koloid pozostaje nietknięty, cząsteczki w nim nigdy nie w pełni spoczywają. Zamiast tego wykazują stały ruch zygzakowaty w skali mikroskopowej. Jest to spowodowane ciągłymi zderzeniami między cząsteczkami i cząsteczkami w ośrodku rozpraszającym. Cząstki w zawiesinie są zbyt duże, aby mogły być silnie dotknięte ruchem Browna.
Efekt Tyndalla
Koloidy można łatwo odróżnić od rozwiązań efektem Tyndalla. Kiedy promień światła przebija koloid, zawieszone cząstki rozpraszają światło, czyniąc go widocznym jako wyraźna kolumna oświetlenia. Cząsteczki wielkości cząsteczki w roztworze są zbyt małe, aby rozproszyć światło w ten sposób i nie powodują widoczności wiązki światła. Jest to szczególnie uderzające w koloidach, które wydają się przezroczyste, ponieważ świecenie przez nie wiązki światła sprawia, że wydają się nagle mętne.