Zawartość
Era paleozoiku rozpoczęła się około 542 milionów lat temu od ogromnej eksplozji form życia. Zakończył się 291 milionów lat później wraz z wymarciem od 90 do 95 procent życia na naszej planecie. Klimat naznaczony był ogromnymi wahaniami temperatury, gdy masy kontynentalne przemieszczały się wokół powierzchni Ziemi. Kontynenty rozpadły się, rozbijając skorupę ziemską i ponownie rozbiły się, zamykając morza i tworząc góry. Aktywność wulkaniczna zmieniła chemię atmosfery. Paleozoik dzieli się na sześć okresów: kambryjski, ordowiku, syluru, dewonu, karbonu i permu.
Msze kontynentalne
Starożytny superkontynent Rodinii, który powstał miliard lat temu i jako jedna masa lądowa na Ziemi, rozpadł się na początku paleozoiku na sześć głównych części. Masy te ponownie zebrały się w erze paleozoicznej, tworząc nowy superkontynent, Pangea. Kiedy masy lądowe zderzyły się, zamknęły morza, pozostawiając jeden ocean, który naukowcy nazywają Panthalassą.
Kambryjski i ordowik
Życie wybuchło 542 miliony lat temu na początku okresu kambryjskiego, kiedy masy lądowe były rozmieszczone wokół centrum i umiarkowanych regionów globu. Oceany zalały i erodowały ziemię. Osady osadzone w oceanach zwiększały poziom tlenu w wodzie. Temperatury wzrosły do początku okresu ordowiku 488 milionów lat temu i pojawiły się pierwsze rośliny lądowe. Kontynenty rozerwały się, poruszając dnem oceanu i powodując dużą aktywność wulkaniczną. Gdy masy lądowe zmierzały w kierunku polarnych regionów Ziemi, zaczęły się epoki lodowcowe, temperatury spadły na całą planetę i jedna trzecia życia na Ziemi wyginęła.
Sylurski
Życie odbiło się wraz z początkiem okresu syluru 443,7 miliona lat temu. Rafy koralowe i ryby pojawiły się w ciepłych, płytkich morzach. Temperatury wzrosły, tworząc wyraźne strefy klimatyczne. Masa kontynentalna na półkuli południowej miała polarną czapę lodową, która połączyła się na północ ze strefą umiarkowaną i suchymi warunkami lądowymi wokół równika. Ciepłe morza osadzały sole w regionach przybrzeżnych, zachęcając rośliny i zwierzęta morskie do przystosowania się do życia na lądzie.
dewoński
Kiedy okres dewonu rozpoczął się 416 milionów lat temu, istniały tylko dwie masy lądowe, obie położone w pobliżu równika. Temperatury ociepliły się, tereny podmokłe stały się bardziej suche, a drzewa rosły na lądzie, podczas gdy w morzach rozwinęła się duża różnorodność ryb. Pod koniec okresu 359 milionów lat temu lód zgromadził się w południowym regionie polarnym, powodując spadek poziomu mórz, a następnie wyginięcie prawie 70 procent życia morskiego. W tym samym czasie rosły temperatury na półkuli północnej.
Karboński i permski
W okresie karbońskim klimat zmienił się na półkuli północnej, od gorącej pustyni po wilgotne i wilgotne warunki. Bujne rośliny i drzewa rosły na bagnach i równinach zalewowych. Na początku okresu permu 299 milionów lat temu dwie główne masy kontynentalne zbliżyły się, morza między nimi zamknęły się, siedliska morskie zmniejszyły się, a klimat wyschł. Kolizje kontynentalne tworzyły góry, takie jak Appalachowie i Ural. Wulkany wyrzucały popiół do atmosfery, blokując światło słoneczne i powodując spadek temperatur i poziomu tlenu w atmosferze. Morze stało się toksyczne, gdy uwolniono metan i dwutlenek węgla uwięziony w osadach morskich. 251 milionów lat temu warstwa ozonowa Ziemi została zniszczona, a 90 do 95 procent życia wyginęło.