Zawartość
- Rola tytoniu w gospodarce Karoliny Północnej
- Indygo i ryż w Karolinie Południowej
- Produkcja zwierzęca
- Inne zasoby naturalne
Podobnie jak wszystkie angielskie kolonie w Ameryce Północnej, gospodarka Carolinas była w dużej mierze ograniczona przez prawa handlowe, które zabraniały produkcji wyrobów gotowych w koloniach i promowały eksport surowców do Anglii, aby wyżywić rosnące uprzemysłowienie mocarstw kolonialnych. W połączeniu z warunkami zasiedlania południowych kolonii przez interesy rolnicze Carolinas szybko stała się gospodarką plantacyjną. Działalność gospodarcza w Południowej i Północnej Karolinie stała się wysoce wyspecjalizowana w produkcji produktów rolnych jako zasobów naturalnych.
Rola tytoniu w gospodarce Karoliny Północnej
Chociaż cena tytoniu była dość niestabilna w okresie kolonialnym, rosnący popyt na produkt w Europie skłonił hodowców plantacji Carolinas do specjalizacji w produkcie, eksportując ogromne ilości rośliny do Europy. Tytoń był wiodącą uprawą gotówkową w wielu południowych koloniach i chociaż produkcja Carolinas pozostawała w tyle za Virginias i Marylands, uprawa ta stała się najważniejszą uprawą handlową kolonii, czasami nawet zmuszając kolonię do importowania zapasów żywności, ponieważ tak duża część jej ziemi była zajęta według pól tytoniowych. Natomiast gospodarki północnych kolonii - takie jak gospodarka kolonii nowojorskiej - były oparte na mniejszych, bardziej zróżnicowanych gospodarstwach rodzinnych.
Indygo i ryż w Karolinie Południowej
Ze względu na zmienność na rynku tytoniu gospodarka kolonialna Carolinas zaczęła również rozwijać inne uprawy do potencjalnego użytku komercyjnego. Anglia zniechęciła rozwój kolonialnego rolnictwa bawełny, aby chronić rozwijający się angielski przemysł mleczarski, ale Karolina wkrótce zaczęła uprawiać duże ilości indygo, rośliny używanej do tworzenia niebieskiego barwnika, na eksport do Anglii i wykorzystywanej w angielskiej produkcji. Plantacje Carolinas eksperymentowały również z produkcją ryżu na potrzeby konsumpcji wewnętrznej i na eksport do innych kolonii i Europy.
Produkcja zwierzęca
Kolonialna Karolina była przede wszystkim gospodarką plantacji rolniczych, ale zapisy historyczne pokazują także wczesny rozwój zwierząt gospodarskich, zwłaszcza wieprzowiny. W tym czasie mięso nie mogło być bezpiecznie eksportowane przez Atlantyk, ale rozwijający się przemysł bydła i wieprzy napędzał znaczną lokalną konsumpcję, eksport żywego inwentarza do innych kolonii i mały transatlantycki eksport solonych lub peklowanych mięs. W przeciwieństwie do bydła, świnie zajmują stosunkowo mało miejsca do karmienia, dzięki czemu grunty rolne, bez wątpienia najważniejszy zasób naturalny Colonial Carolinas, są nadal wykorzystywane do upraw rolnych, a nie do wypasu.
Inne zasoby naturalne
W gospodarce rolnej Colonial Carolina w ograniczonym stopniu wykorzystywała produkty mineralne i leśne jako zasoby naturalne. Północne kolonie znacznie wyprzedziły Karolinę w produkcji i eksporcie tych produktów, ale Karolina wytworzyła pewne ilości produktów, takich jak tarcica, smoła, smoła i terpentyna. Rozległe lasy Karoliny były w tamtym czasie uważane za znacznie mniej wartościowe zasoby niż grunty rolne, ale choćby podczas wycinania lasów w celu stworzenia większej liczby gruntów rolnych, dowody historyczne wskazują, że niektóre z tych zasobów leśnych i mineralnych zostały skomercjalizowane.