Zawartość
- Co to jest czynnik?
- Znalezienie największego wspólnego czynnika: Metoda pierwsza
- Znalezienie największego wspólnego czynnika: Metoda druga
- Upraszczanie ułamków zwykłych czynników
Znalezienie największego wspólnego czynnika (GCF) z dwóch liczb jest przydatne w wielu sytuacjach matematycznych, ale szczególnie, jeśli chodzi o uproszczenie ułamków. Jeśli zmagasz się z tym lub znajdujesz wspólne mianowniki, poznanie dwóch metod znajdowania wspólnych czynników pomoże Ci osiągnąć to, co zamierzasz zrobić. Po pierwsze jednak dobrze jest poznać podstawy czynników; następnie możesz spojrzeć na dwa podejścia do znalezienia wspólnych czynników. Na koniec możesz sprawdzić, jak zastosować swoją wiedzę, aby uprościć ułamek.
Co to jest czynnik?
Czynniki to liczby, które mnożycie razem, aby uzyskać inną liczbę. Na przykład 2 i 3 są współczynnikami 6, ponieważ 2 × 3 = 6. Podobnie 3 i 3 są współczynnikami 9, ponieważ 3 × 3 = 9. Jak być może wiesz, liczby pierwsze to liczby, które nie mają innych czynników niż sami i 1. Zatem 3 jest liczbą pierwszą, ponieważ jedynymi dwiema liczbami całkowitymi (liczbami całkowitymi), które mogą się pomnożyć, aby dać 3 jako odpowiedź, są 3 i 1. W ten sam sposób 7 jest liczbą pierwszą, podobnie jak 13 .
Z tego powodu często pomocne jest podzielenie liczby na „czynniki pierwsze”. Oznacza to znalezienie wszystkich czynników liczby pierwszej innej liczby. Zasadniczo dzieli liczbę na podstawowe „bloki konstrukcyjne”, co jest użytecznym krokiem w kierunku znalezienia największego wspólnego czynnika dwóch liczb, a także jest nieocenione, jeśli chodzi o uproszczenie pierwiastków kwadratowych.
Znalezienie największego wspólnego czynnika: Metoda pierwsza
Najprostszym sposobem znalezienia największego wspólnego współczynnika dwóch liczb jest po prostu wyszczególnienie wszystkich czynników każdej liczby i poszukiwanie największej liczby dzielącej obie liczby. Wyobraź sobie, że chcesz znaleźć najwyższy wspólny współczynnik 45 i 60. Najpierw spójrz na różne liczby, które możesz pomnożyć razem, aby uzyskać 45.
Najłatwiejszym sposobem jest rozpoczęcie od dwóch, o których wiesz, że będą działać, nawet dla liczby pierwszej. W tym przypadku wiemy, że 1 × 45 = 45, więc wiemy, że 1 i 45 są współczynnikami 45. Są to pierwsze i ostatnie czynniki 45, więc możesz po prostu wypełnić stamtąd. Następnie sprawdź, czy 2 jest czynnikiem. Jest to łatwe, ponieważ dowolna liczba parzysta będzie podzielna przez 2, a żadna liczba nieparzysta nie. Wiemy więc, że 2 nie jest 45-krotnie. Co powiesz na 3? Powinieneś być w stanie zauważyć, że 3 jest współczynnikiem 45, ponieważ 3 × 15 = 45 (zawsze możesz opierać się na tym, co wiesz, aby to wypracować, na przykład będziesz wiedział, że 3 × 12 = 36, i dodając trzy do tego prowadzi do 45).
Następnie, czy 4 jest współczynnikiem 45? Nie - wiesz 11 × 4 = 44, więc nie może być! A co powiesz na 5? Jest to kolejny łatwy, ponieważ dowolną liczbę kończącą się na 0 lub 5 można podzielić przez 5. I dzięki temu można łatwo zauważyć, że 5 × 9 = 45. Ale 6 nie jest dobre, ponieważ 7 × 6 = 42 i 8 × 6 = 48. Z tego widać również, że 7 i 8 nie są czynnikami 45. Wiemy już, że 9 to i łatwo zauważyć, że 10 i 11 nie są czynnikami. Kontynuuj ten proces, a zobaczysz, że 15 to czynnik, ale nic więcej nie jest.
Czynniki 45 to: 1, 3, 5, 9, 15 i 45.
Dla 60 przebiega dokładnie ten sam proces. Tym razem liczba jest parzysta (więc wiesz, że 2 to czynnik) i dzieli się przez 10 (więc 5 i 10 to oba czynniki), co sprawia, że trochę łatwiej. Po ponownym przejściu tego procesu powinieneś zobaczyć, że współczynniki 60 to: 1, 2, 3, 4, 5, 6, 10, 12, 15, 20, 30 i 60.
Porównanie dwóch list pokazuje, że 15 jest największym wspólnym czynnikiem 45 i 60. Ta metoda może być czasochłonna, ale jest prosta i zawsze będzie działać. Możesz także zacząć od dowolnego wysokiego wspólnego współczynnika, który możesz od razu zauważyć, a następnie po prostu poszukać wyższych współczynników dla każdej liczby.
Znalezienie największego wspólnego czynnika: Metoda druga
Drugą metodą znalezienia GCF dla dwóch liczb jest użycie czynników pierwszych. Proces faktoryzacji pierwotnej jest nieco łatwiejszy i bardziej uporządkowany niż znalezienie każdego czynnika. Przejdźmy przez proces dla 42 i 63.
Proces faktoryzacji liczby pierwszej polega zasadniczo na rozbiciu liczby, dopóki nie pozostaną tylko liczby pierwsze. Najlepiej zacząć od najmniejszej liczby pierwszej (dwóch) i stamtąd. Tak więc dla 42 łatwo zauważyć, że 2 × 21 = 42. Więc pracuj od 21: Czy 2 jest czynnikiem? Nie. Czy 3? Tak! 3 × 7 = 21, a 3 i 7 to liczby pierwsze. Oznacza to, że pierwszymi czynnikami 42 są 2, 3 i 7. Pierwszy „break” użył 2, aby dostać się do 21, a drugi rozbił to na 3 i 7. Możesz to sprawdzić, mnożąc wszystkie swoje czynniki i sprawdzając otrzymujesz oryginalny numer: 2 × 3 × 7 = 42.
Dla 63, 2 nie jest czynnikiem, ale 3 jest, ponieważ 3 × 21 = 63. Ponownie, 21 dzieli się na 3 i 7 - oba pierwsze - więc znasz czynniki pierwsze! Sprawdzanie pokazuje, że 3 × 3 × 7 = 63, zgodnie z wymaganiami.
Znajdujesz najwyższy wspólny czynnik, sprawdzając, które czynniki pierwsze mają ze sobą wspólną liczbę. W tym przypadku 42 ma 2, 3 i 7, a 63 ma 3, 3 i 7. Mają wspólne 3 i 7. Aby znaleźć najwyższy wspólny czynnik, pomnóż wszystkie wspólne czynniki pierwsze razem. W tym przypadku 3 × 7 = 21, więc 21 jest największym wspólnym czynnikiem 42 i 63.
Poprzedni przykład można również rozwiązać w ten sposób szybciej. Ponieważ 45 jest podzielne przez trzy (3 × 15 = 45), a 15 jest również podzielne przez trzy (3 × 5 = 15), czynniki pierwsze 45 wynoszą 3, 3 i 5. Dla 60, dzieli się przez dwa (2 × 30 = 60), 30 jest również podzielne przez dwa (2 × 15 = 30), a następnie masz 15, które, jak wiemy, mają trzy i pięć jako czynniki pierwsze, pozostawiając 2, 2, 3 i 5. Porównując dwie listy, trzy i pięć są powszechnymi czynnikami pierwszymi, więc największy wspólny czynnik to 3 × 5 = 15.
W przypadku, gdy istnieją trzy lub więcej wspólnych czynników pierwszych, mnożymy je wszystkie razem w ten sam sposób, aby znaleźć największy wspólny czynnik.
Upraszczanie ułamków zwykłych czynników
Jeśli otrzymasz ułamek taki jak 32/96, może to bardzo skomplikować obliczenia, chyba że znajdziesz sposób na uproszczenie ułamka. Znalezienie najniższego wspólnego współczynnika 32 i 96 powie ci liczbę do podzielenia przez oba, aby uzyskać prostszy ułamek. W tym przypadku:
32 = 2 × 16
16 = 2 × 2 × 2 × 2
Więc 32 = 25 = 2 × 2 × 2 × 2 × 2
Dla 96 proces daje:
96 = 48 × 2
48 = 24 × 2
24 = 12 × 2
12 = 6 × 2
6 = 3 × 2
Więc 96 = 25 × 3 = 2 × 2 × 2 × 2 × 2 × 3
Powinno być jasne, że 25 = 32 jest najwyższym wspólnym czynnikiem. Dzielenie obu części ułamka przez 32 daje:
32/96 = 1/3
Znalezienie wspólnych mianowników jest podobnym procesem. Wyobraź sobie, że musiałeś dodać ułamki 15/45 i 40/60. Wiemy z pierwszego przykładu, że 15 jest najwyższym wspólnym współczynnikiem 45 i 60, więc możemy natychmiast wyrazić je jako 5/15 i 10/15. Ponieważ 3 × 5 = 15, a oba liczniki są również podzielne przez pięć, możemy podzielić obie części obu ułamków przez pięć, aby uzyskać 1/3 i 2/3. Teraz łatwiej je dodać i zobaczyć, że 15/45 + 40/60 = 1.