Zawartość
Hertz, jednostka częstotliwości zdefiniowana przez Międzynarodowy Układ Jednostek, lub „SI”, reprezentuje liczbę oscylacji sygnału na sekundę. Jeśli dana fala się porusza, na przykład światło, ścieżkę można uznać za punkt przemierzający falę sinusoidalną. Absolutną różnicą między wysokimi i niskimi pikami jest amplituda; odległość między pikami jest długością fali. Wraz ze zmianą częstotliwości zmienia się również długość fali. Wszystko, co jest potrzebne do konwersji częstotliwości i długości fali, to prędkość sygnału propagacyjnego. Prędkość światła w próżni jest stałą uniwersalną i jest zdefiniowana jako dokładnie 299 792 458 metrów (186 282,397 mil) na sekundę.
Zmierz lub uzyskaj w inny sposób częstotliwość i prędkość propagacji danego sygnału. Jeśli sygnał jest wytwarzany przez urządzenie elektroniczne, częstotliwość zostanie oznaczona lub wyszczególniona w karcie danych producenta. Jeżeli nie można ustalić częstotliwości, wymagany będzie analizator widma lub badanie laboratoryjne. Obliczanie prędkości może wymagać detektorów wysokiej prędkości. Jeśli fala jest elektromagnetyczna, użyj prędkości światła (c).
Podziel prędkość propagacji przez częstotliwość sygnałów. Jeśli jednostkami miary prędkości są metry, wówczas długość fali będzie wyrażona w metrach.
Przelicz długość fali mierzoną w metrach na nanometry, dzieląc tę liczbę przez 1 000 000 000, 10 na 9 potęgę. Iloraz to długość fali o danej częstotliwości (Hz) mierzona w nanometrach (nm).