Zawartość
Rzeka Nil była niezbędna do życia w starożytnym Egipcie. Rolnictwo zależało od letnich powodzi, które nawoziły ziemię wzdłuż brzegów rzeki przez osadzanie mułu. Populacja Egiptu wyrosła z koczowników, którzy osiedlili się na żyznych brzegach Nilu i do 4795 roku p.n.e. przekształcili Egipt w osiadły, rolniczy społeczeństwo. Rolnicy zasiewali i zbierali plony podczas sezonów wokół powodzi. Jednak podczas zalania pracowali nad opłaceniem podatków.
Dwa systemy hydrologiczne
Nil składa się z dwóch systemów hydrologicznych - rzek Nilu Błękitnego i Białego, których ujście znajduje się na obrzeżach Chartumu, stolicy Sudanu. Biały Nil pochodzi z jeziora Wiktorii i innych jezior środkowoafrykańskich i utrzymuje regularny przepływ przez cały rok. Błękitny Nil zaczyna się w górach Etiopii nad jeziorem Tana. Jego przepływem regulują coroczne deszcze monsunowe przenoszone na wiatry z Oceanu Indyjskiego. Powodują one kaskadowy przepływ wody w dół rzeki na północ. Ma kolor czerwony od osadów, które gromadzi się na swojej trasie.
Cykl Rolny
Starożytny egipski cykl rolny rządzony był przez trzy pory roku - sezon powodziowy, zwany Akhet; sezon sadzenia, zwany Peret; i sezon suszy, zwany Shomu. Główne powodzie rozpoczęły się w lipcu, a osiągnęły maksimum w sierpniu. Woda zaczęła zanikać pod koniec października i osiągnęła najniższy punkt w maju, kiedy cykl zaczął się od nowa. Wody powodziowe mogą osiągnąć wysokość 7 metrów między majem a wrześniem.
Mierzenie powodzi
Nil ma bardzo przewidywalny sezon powodziowy, ale głębokość zalewu jest zmienna. Wysokie powodzie mogą dewastować osady, podczas gdy niskie powodzie zmniejszają plony i powodują głód. Starożytni Egipcjanie opracowali metodę pomiaru poziomu powodzi Nilu, ponieważ ich żniwa i środki utrzymania zależały od rocznego przepływu rzeki. Nilometr był metodą, która rejestrowała poziom powodzi poprzez znaki na brzegach rzek, wzdłuż schodów prowadzących do rzeki, na kamiennych filarach lub w studniach wodnych. Pomiary te wykorzystano do oszacowania plonów i podatków.
Płacić podatki
Teoretycznie egipski rolnik mógł odpoczywać w okresie powodzi, ponieważ nie mógł ani siać, ani zbierać plonów. Jednak egipscy władcy nakładali podatki na podstawie wielkości pola rolnika i jego plonów. Zarówno podczas powodzi, jak i bezpośrednio po niej, rolnicy zostali wcieleni do pracy przymusowej - corvee - jako metody płacenia podatków. Kopali i pogłębiali kanały, które zostały opracowane w celu kontrolowania wód powodziowych lub łagodzenia susz. Musieli także przygotować pola do sadzenia. Rolnicy utrzymujący się z diety - ci, którzy mieli tylko niewielką powierzchnię ziemi, którzy pracowali na ziemi należącej do bogatych Egipcjan - mogli płacić podatki tylko poprzez przymusową pracę w sezonie powodziowym.