Zawartość
Znana Chińczykom już w XI wieku rakieta - maszyna wykorzystująca wypychanie materii do tworzenia ciągu - ma wiele zastosowań, od działań wojennych po podróże kosmiczne. Chociaż współczesna technologia rakietowa niewiele przypomina jej starożytne korzenie, ta sama zasada przewodnia pozostaje jej centralnym punktem. Rakiety dzisiaj są ogólnie podzielone na kilka różnych typów.
Rakieta na paliwo stałe
Najstarsze i najprostsze typy rakiet wykorzystują paliwo stałe do ciągu. Rakiety na paliwo stałe istnieją od odkrycia przez Chińczyków prochu. Ten typ to „monopropelant”, co oznacza, że kilka stałych substancji chemicznych łączy się w jedną mieszaninę. Ta mieszanina jest następnie umieszczana w komorze spalania w oczekiwaniu na zapłon.
Jedną z wad tego rodzaju paliwa jest to, że gdy zacznie się palić, nie ma sposobu, aby go zatrzymać, a zatem przejdzie cały zapas paliwa, dopóki nie skończy się. Chociaż stosunkowo łatwe do przechowywania w porównaniu z paliwami ciekłymi, niektóre składniki stosowane do paliwa stałego, takie jak nitrogliceryna, są bardzo lotne.
Rakieta na paliwo ciekłe
Rakiety na paliwo ciekłe, jak sama nazwa wskazuje, wykorzystują ciekłe paliwa do wytworzenia ciągu. Opracowany po raz pierwszy przez Roberta H. Goddarda, człowieka reklamowanego jako ojciec nowoczesnej rakiety, został z powodzeniem wystrzelony w 1926 roku. Rakieta na paliwo ciekłe napędzała również wyścig kosmiczny, pierwszy Sputnik, pierwszego satelity na świecie, na orbitę z wykorzystaniem rosyjskiego wzmacniacza R-7, a na koniec doprowadziło do uruchomienia Apollo 11 za pomocą rakiety Saturn V. Rakiety na paliwo ciekłe mogą mieć konstrukcję monopropelent lub bipropellant, z tą różnicą, że bipropellant składa się z paliwa i utleniacza, substancji chemicznej, która umożliwia spalanie paliwa po zmieszaniu.
Ion Rocket
Rakieta jonowa, bardziej wydajna niż konwencjonalna jak technologia rakietowa, wykorzystuje energię elektryczną z ogniw słonecznych do zapewnienia ciągu. Zamiast wypychania gorącego gazu pod ciśnieniem z dyszy - co ogranicza ilość siły, jaką można uzyskać dzięki ilości ciepła, jaką może wytrzymać dysza - rakieta jonowa napędza strumień jonów ksenonowych, których elektrony ujemne zostały usunięte przez wyrzutnię rakiet. Rakieta jonowa została przetestowana w kosmosie podczas Deep Space 1 10 listopada 1998 r. I ponownie w SMART 1 27 września 2003 r.
Rakieta plazmowa
Jeden z nowszych opracowywanych rodzajów rakiet, Variaim Specific Impulse Magnetoplasma Rocket (VASIMR), działa poprzez przyspieszenie plazmy wytwarzanej przez odpędzanie ujemnych elektronów z atomów wodoru w polu magnetycznym i wydalanie ich z silnika. Zaprojektowana, aby skrócić czas potrzebny na dotarcie do Marsa w ciągu zaledwie kilku miesięcy, technologia jest obecnie testowana w celu zwiększenia mocy i wytrzymałości.