Zawartość
- Gdzie są zimne desery?
- Jakie są przykłady adaptacji umiarkowanych zwierząt pustynnych?
- Zmodyfikowany egzoszkielet
- Kamuflaż Pustynny
- Rycie
- Metody oszczędzania wody
Kiedy myślisz o pustyni, większość ludzi wyobraża sobie ogromne połacie piasku, gorące suche wiatry i palące upały. Jednak nie zawsze tak jest. Wiele pustyń jest zawsze zimnych, z długimi mroźnymi zimami i opadami śniegu oraz krótkimi latami z niewielkimi opadami.
Takie pustynie są znane jako zimne lub umiarkowane, które zawsze mają chłodny klimat i tak naprawdę nie odczuwają upałów.
Zimne pustynie znajdują się w strefie umiarkowanej ziemi, gdzie temperatury są niższe niż w tropikach, ale wyższe niż w regionach polarnych. Zazwyczaj zimne pustynie znajdują się w obszarach wewnętrznych daleko od wybrzeża lub w pobliżu wysokich gór o niskiej wilgotności, co sprawia, że pogoda jest sucha i zimna.
Gdzie są zimne desery?
Północne i zachodnie Chiny, Iran, Grenlandia i Antarktyda to tylko niektóre z miejsc, w których można znaleźć zimne pustynie. Niektóre ze słynnych zimnych pustyń to Gobi, Atacama, Takla Makan i Great Basin. Wielu naukowców uważa Antarktydę za zimną pustynię, ponieważ jest wiecznie zimna i otrzymuje mniej opadów śniegu lub deszczu.
Chociaż zimny pustynny biom jest rzadko zaludniony roślinnością i życiem zwierząt, jest bogaty w różnorodne organizmy, takie jak jaszczurki, skorpiony, gryzonie, antylopy, lama, gazela, koziorożec i wielbłądy. Organizmy te opracowały specjalne adaptacje, aby pomóc im przetrwać w surowym zimnym klimacie pustynnym.
Jakie są przykłady adaptacji umiarkowanych zwierząt pustynnych?
Wraz z niskimi temperaturami zimne pustynie mają suche wiatry, które powodują, że klimat staje się zimniejszy i tracą wilgoć.
Większość zwierząt żyjących na zimnych pustyniach opracowała adaptacje do walki ze spadającymi temperaturami. Dostosowania te mogą mieć postać grubego futra, łuszczącej się skóry lub zdolności do magazynowania wody w ich ciałach.
Zmodyfikowany egzoszkielet
••• Louise France / iStock / GettyImagesZwierzęta żyjące na zimnych lub umiarkowanych pustyniach mają grube egzoszkielety, aby chronić je przed zimnymi, suchymi wiatrami.
Wielbłądy dwugarbne znalezione na pustyniach Gobi i Takla Makan mają grube i szorstkie, owłosione płaszcze, które utrzymują ciepło podczas mroźnych zim, i zrzucają te grube płaszcze, gdy nadchodzi lato. Wielbłądy Bactrian mają również grube brwi, rzęsy i włosy w nosie, aby zapobiegać przedostawaniu się piasku do oczu i nosa.
Podobnie jak wielbłądy wielbłądowate, wiele gadów żyje na zimnych pustyniach. Często mają gruby i kolczasty egzoszkielet, aby zapobiec utracie wody, podczas gdy ich zimna krew reguluje temperaturę ciała w zależności od temperatury otoczenia.
Zwierzęta takie jak lis peruwiański mają grubą sierść, która chroni przed zimnym wiatrem. Zimne zwierzęta pustynne mają warstwę tłuszczu, który działa jako izolacja zapobiegająca utracie ciepła ciała.
Kamuflaż Pustynny
Kamuflaż to technika przetrwania stosowana przez zwierzęta w celu ochrony przed drapieżnikami. Nagromadzenie i topnienie śniegu zmienia drastycznie krajobraz zimnych pustyń. Wiele zimnych zwierząt z pustynnych biomów maskuje się w zmieniającym się otoczeniu.
Ptak ptaszek jest tego doskonałym przykładem. Ptarmigany mają brązowawe pióra podczas ciepłego lata, gdy krajobraz jest brązowy i błotnisty. Ptak wtapia się w białe pióra w miesiącach zimowych, gdy ziemia jest pokryta śniegiem.
Rycie
Powszechną adaptacją umiarkowanych zwierząt pustynnych jest grzebanie w ekstremalnych warunkach pogodowych. Zwierzęta takie jak jaszczurki, węże i gryzonie zakopują się pod warstwami piasku i wykorzystują ciepło ciała, aby się ogrzać.
Metody oszczędzania wody
Podobnie jak gorące pustynie, zimne pustynie są również suche i brakuje wody, co sprawia, że zwierzęta pustynne muszą oszczędzać wodę w swoim ciele. Wielbłądy dwugarbne są znane z posiadania dwóch garbów do przechowywania tłuszczu, który w razie potrzeby można przekształcić w energię i wodę.
Zwierzęta żyjące w zimnym pustynnym biomie są uricotelic, to znaczy przekształcają swoje odchody z mocznika w kwas moczowy, aby zatrzymać wodę w organizmie.