Zawartość
- Definicja sukcesji ekologicznej
- Rodzaje sukcesji ekologicznej
- Etapy sukcesji pierwotnej
- Przykłady gatunków pionierskich
- Etapy sukcesji wtórnej
- Społeczność Climax
- Powrót społeczności do sukcesji
- Odporność w społecznościach ekologicznych
Na ekosystem reprezentuje społeczność organizmów oddziałujących z otaczającym środowiskiem. To środowisko zawiera zarówno czynniki abiotyczne, jak i biotyczne.
Z czasem czynniki te pomagają kształtować rozwój społeczności. Ta seria zmian nazywa się sukces ekologiczny.
Definicja sukcesji ekologicznej
Sukcesja ekologiczna opisuje zazwyczaj naturalną zmianę w czasie gatunków w społeczności lub ekosystemie. Zmiany te powodują, że niektóre gatunki stają się liczniejsze, podczas gdy inne mogą ulec zmniejszeniu.
Rodzaje sukcesji ekologicznej
Sukcesja ekologiczna rozwija się poprzez sukcesję pierwotną i wtórną. Ostatecznie sukcesja ustaje, a powstałą, stabilną społeczność nazywa się punkt kulminacyjny społeczności. Mimo to różne czynniki mogą ponownie przenieść społeczność ekologiczną w sukcesję.
Podstawowa sukcesja: Jest to rodzaj sukcesji ekologicznej, która zaczyna się zasadniczo od pustej tablicy. Nowe siedlisko powstaje albo w wyniku erupcji wulkanu, albo z odwrotu lodowca, gdzie pojawiły się nowe odsłonięte skały lub gliny lodowcowe. Powstały odsłonięty substrat nie zawiera gleby ani roślinności.
Po utworzeniu gleby wprowadzane są nowe gatunki zwane gatunkami pionierskimi. Z czasem krajobraz zmienia się o dodatkowe gatunki, które wpływają na cień i inne czynniki.
Sukcesja wtórna: Ugruntowana społeczność przechodzi wtórną sukcesję z powodu zakłóceń spowodowanych przez klęski żywiołowe, takie jak pożary, tornada lub huragany.
Wpływy ludzkie, takie jak leśnictwo, rolnictwo i rozwój, również prowadzą do sukcesji wtórnej. Po wydarzeniu gatunek społeczności zostaje przywrócony.
Etapy sukcesji pierwotnej
Pierwotna sukcesja jest procesem powolnym, ponieważ zaczyna się jako nowe siedlisko, w którym nic nie żyje. W tym momencie nie ma żadnych roślin, owadów, zwierząt ani materii organicznej. W pierwszym etapie nowe skały są odsłonięte albo przez przepływy lawy, wycofywanie się lodowców, wydm, glin i innych minerałów.
Gdy zaczyna się podstawowa sukcesja, w ogóle nie ma gleby. Jest tak, ponieważ gleba wymaga mieszanki materiału organicznego, żywych stworzeń i minerałów.
W końcu gatunki, takie jak porosty i mech, wprowadzają się i zaczynają rozkładać odsłonięte skały lub budować glebę. Dodatkowe czynniki abiotyczne, takie jak wiatr i erozja, mogą przynieść więcej materiałów do tego krajobrazu. W końcu, po opanowaniu rozwoju gleby, przybywają nowe rośliny.
Te nowe rośliny są nazywane gatunki pionierskie. Umożliwiają zmianę środowiska poprzez rozkładanie gołej skały. To z kolei prowadzi do wzbogacenia gleby w składniki odżywcze, większej pojemności wilgoci, umiarkowania temperatury i wiatru oraz zmniejszenia światła. Małe zwierzęta wprowadzają się, aby wziąć udział w jedzeniu producentów dostępnych do spożycia.
Te nagromadzone warunki umożliwiają dodatkowy wzrost roślin dzięki głębszym systemom korzeniowym. Wprowadzają się drzewa bardziej odporne na cień. Tworzy to warstwową społeczność dla organizmów, w których mogą się rozwijać. Ostatecznie ukończone siedlisko osiąga stan zwany wspólnotą kulminacyjną.
Przykłady gatunków pionierskich
Gatunki pionierskie zwykle są szybko rosnąca i kochająca słońce. Niektóre przykłady pionierskich gatunków to brzozy, osiki, trawy, polne kwiaty, fireweed i żółte dryas.
Przykłady roślin w sukcesji pierwotnej na Alasce obejmują krzewy i małe drzewa, takie jak wierzby i olchy, a czasami actinorhizal rośliny, które mogą pomóc w naprawie bakterii u korzeni. Żyzna gleba prowadzi do większych drzew, takich jak świerk Sitka. Kiedy organizmy umierają, dodają również materię organiczną do gleby.
Na suchych terenach Hawajów pierwotnie nowe podłoże wulkaniczne było gospodarzem pionierskich gatunków roślin, takich jak krzew Dodonaea viscosa i trawa Eragrostis atropioides. Z czasem wyższe warkocze, takie jak Licencja na Myoporum i Sophora chrysophylla przeniósł się.
Co ciekawe, sukcesja pierwotna przebiega szybciej na podłożach lawowych pahoehoe, prawdopodobnie z powodu przepływu wody do pęknięć, w których nowe rośliny mogą się zakorzenić.
Etapy sukcesji wtórnej
Sukcesja wtórna występuje w wyniku zakłóceń, które znacznie zmieniają społeczność ekologiczną. Pożary, burze, powodzie i usuwanie drewna przez ludzi mogą spowodować całkowite lub częściowe zniszczenie roślinności. Dostępność zasobów wpływa na różnorodność gatunków dla każdego poziomu troficznego przechodzącego sukcesję wtórną.
Chociaż szkody wystąpiły po takich zdarzeniach, gleba nadal jest żywotna i zwykle nienaruszona. Gatunki pionierskie po raz kolejny przygotowały grunt pod odbudowę społeczności po katastrofie. Jednak w tym przypadku pionierskie gatunki zaczynają od nasion lub korzeni pozostałych w żywej glebie.
Na Hawajach pożary (niektóre wywołane erupcjami wulkanicznymi) wielokrotnie przetoczyły suche tereny regionu przez tysiące lat, zanim zaczęło się osiedlanie ludzi. Stworzyło to scenę sukcesji. Niektóre gatunki, które rosły w tym środowisku, okazały się przystosować do ognia.
Wtórna sukcesja zazwyczaj trwa kilka lat, zanim społeczność zostanie w pełni przywrócona. Przykładem sukcesji wtórnej byłoby użytkowanie gruntów w lasach tropikalnych. Lasy tropikalne, które są wycinane na potrzeby związane z drewnem lub rolnictwem, ponieważ ich zaburzenia są przywracane z różną prędkością. Szybkość przywracania społeczności różni się w zależności od czasu i intensywności zakłóceń.
Społeczność Climax
Kiedy społeczność ekologiczna osiągnie pełną i dojrzałą formę, nazywa się ją społecznością kulminacyjną. Na tym etapie zawiera w pełni dorosłe drzewa i odpowiedni cień, a także wspiera otaczający biom. Zarówno zwierzęta, jak i rośliny mogą rozmnażać się w tych warunkach. Społeczność szczytowa uważana jest za koniec sukcesji ekologicznej.
Przykładem kulminacyjnej społeczności są fiordy Kenai, w których wierzby i olchy ustępują miejsca drzewom bawełnianym, następnie świerku sitkowskiemu, a następnie w końcu góralskim piołunowi po okresie od 100 do 200 lat.
Powrót społeczności do sukcesji
Społeczność kulminacyjna może jednak zostać przywrócona do kolejnych etapów od nowych zakłóceń i warunków środowiskowych. A jeśli te zaburzenia się powtarzają, sukcesja leśna może nie osiągnąć punktu kulminacyjnego.
Zmiany klimatu, zdarzenia naturalne, takie jak pożar lasu, rolnictwo i wylesianie powodują tę zmianę. Tego rodzaju zakłócenia mogą prowadzić do usunięcia kluczowych gatunków w społeczności i potencjalnie wyginięcia. Gatunki inwazyjne mogą wywoływać podobny destrukcyjny efekt. Powtarzające się, duże zakłócenia sprzyjają jednorodnym gatunkom roślin, a tym samym zmniejszają różnorodność biologiczną.
Zlokalizowane zakłócenia, takie jak upadki drzew w wyniku burz wiatrowych lub uszkodzenia roślin przez zwierzęta, mogą również doprowadzić społeczność do sukcesji. Ponieważ zmiany klimatu wpływają na topnienie lodowców, więcej obszarów zostanie z czasem odsłoniętych, co ponownie doprowadzi do sukcesji pierwotnej.
Odporność w społecznościach ekologicznych
Ekolodzy odkrywają jednak, że pewna odporność jest wbudowana w społeczności ekologiczne. Nawet przy stałym zagrożeniu zaburzenia antropogeniczne, tropikalne suche lasy w Meksyku zaczynają się odradzać w ciągu 13 lat niepokoju. Biorąc pod uwagę rozpowszechnienie pól uprawnych i pastwisk inwentarza żywego w regionie, ta odporność okazuje się obiecująca dla długoterminowej stabilności.
Funkcjonalność społeczności może powrócić wcześniej w kolejności wtórnej, niż kiedyś sądzono. Dzieje się tak pomimo całkowitego przywrócenia struktury społeczności. Gatunki zwierząt mogą powrócić do czegoś, co przypomina dojrzały las w ciągu 20 do 30 lat po zakłóceniu. Niektóre wzajemne interakcje między zwierzętami i roślinami wykazują odbicie, pomimo zmian spowodowanych fragmentacją lasu.
Ziemia jest miejscem dynamicznym, dotkniętym przyczynami naturalnymi i spowodowanymi przez człowieka, które z czasem wywołują zmiany w społecznościach roślin. Wszelkie zaburzenia zagrażają różnorodności gatunków. Gdy ekolodzy dowiadują się więcej o procesie sukcesji, mogą lepiej zarządzać ekosystemami, aby próbować zapobiegać zakłóceniom środowiska.