Zawartość
Dziobak jest naprawdę niezwykłym stworzeniem na wiele sposobów, jednym z wielu piętrowych i kapryśnych zwierząt pochodzących z Australii. Podczas gdy ludzie zaznajomieni z dziobakiem często podają jego niezręczny wygląd „kaczki” jako jego najwybitniejszą cechę lub zauważają, jak dziobak składa jaja, mniej znaną cechą dziobaków jest to, że są one jednym z niewielu ssaków które są jadowite.
Jednak na szczęście trucizna dziobaka może być pożyteczna dla ludzi, ponieważ może okazać się przydatna w leczeniu cukrzycy. Mimo to, tak dziwnie urocze, jak niektórzy je uważają, dziobak dla zwierząt domowych może nie byłby najlepszym pomysłem.
TL; DR (Too Long; Didnt Read)
Oprócz innych szczegółów, które sprawiają, że dziobak jest tak ciekawym stworzeniem, dziobak jest jednym z niewielu ssaków, o których wiadomo, że wytwarzają jad - dostarczanych przez żądło na tylnej nodze zwane ostrogą dziobaka. Ten jad jest wytwarzany tylko przez dziobaka męskiego i służy nie do obrony, ale do konkurowania z innymi samcami o prawa do kojarzenia. Chociaż jad dziobaka może być śmiertelny dla psów i innych zwierząt, u ludzi na ogół powoduje ból, obrzęk i wrażliwość na ból: co ciekawe, jad dziobaka może być przydatny w leczeniu cukrzycy.
Przegląd dziobaka
Dziobak należy do monotermicznej grupy ssaków, co oznacza, że są ssakami składającymi jaja. (Pozostałe dwie grupy ssaków to torbacze i łożyska). Dziś przetrwały tylko dwa typy monotremów, a drugą są echnidae lub kolczaste mrówkojady.
Dziobak jest dziś ograniczony do strumieni słodkowodnych we wschodniej Australii, choć kiedyś miał szerszy zasięg. Samice przygotowują się do składania jaj, zagrzebując się w brzegach rzek obfitujących w roślinność. Ponieważ ich młode rodzą się w tych de facto norach, zoologowie niewiele wiedzą o tym, jak młodzi są wychowywani, ponieważ nie można obserwować noworodków bez poważnego zakłócenia tego fizycznego układu.
Dziobaki polują na jedzenie pod wodą, ale tak naprawdę tam nie jedzą. Przechowują owady, skorupiaki i inne źródła mięsa w policzkach i wracają na powierzchnię przed ich spożyciem. Dziobaki są płaskie; w rzeczywistości ich nazwa pochodzi od łaciny od „płaskiej stopy”.
Szczegóły dotyczące jadu dziobaka
Podobnie jak składanie jaj, produkcja jadów jest bardzo rzadką cechą u ssaków, poza tym ogranicza się głównie do węży, pająków, owadów i niektórych stworzeń morskich. Tylko dziobaki wytwarzają jad. U ludzi ten jad powoduje ból i obrzęk, zwiększoną wrażliwość na ból ogólnie (zwaną przeczulicą bólową), hiperwentylację, niski poziom tlenu we krwi i drgawki, w zależności od otrzymanej dawki. Udokumentowano przypadki śmiertelne psów w wyniku użądlenia dziobaka. Chociaż skład chemiczny trucizny dziobaka został należycie przeanalizowany, nie jest jasne, jakie dokładnie składniki jadu tworzą jakie fizyczne objawy u ofiar żądlących.
Znajduje się żądło dziobaka - kolejne dziwactwa przed nami! - na ostrodze piętowej na męskich łapach tylnych. Głównym celem ostrogi dziobaka nie jest obrona przed innymi zwierzętami, ale walka z innymi samcami o „prawo” do kojarzenia się z daną samicą. W rezultacie jad dziobaka jest wytwarzany tylko w sezonie lęgowym, a poza tym sezonem dziobak męski rzadko, jeśli w ogóle, używa swojej ostrogi.
Dziobak i cukrzyca
W 2018 r. Naukowcy z University of Adelaide w Australii odkryli, że hormon metaboliczny znaleziony w jadzie i przewodzie pokarmowym dziobaków, zwany peptydem glukagonopodobnym-1 (GLP-1), może leczyć cukrzycę typu II, zwaną także cukrzyca insulinoniezależna lub NIDDM. Ten hormon, który pomaga obniżyć poziom cukru we krwi, jest również wydzielany u ludzi, ale forma wydzielana w jadu dziobaka jest bardziej odporna na degradację przez enzymy w ludzkim ciele, a zatem wykazuje obietnicę terapeutyczną.