Zawartość
Ludzki mózg ma około 100 miliardów komórek nerwowych. Komórki nerwowe znajdują się również w rdzeniu kręgowym. Razem mózg i rdzeń kręgowy tworzą centralny układ nerwowy (OUN). Każda komórka nerwowa nazywana jest neuronem i składa się z ciała komórki kierującego jej działaniem; dendryty, małe, podobne do gałęzi rozszerzenia, które odbierają sygnały z innych neuronów w celu transmisji do ciała komórki; i akson, długie przedłużenie od ciała komórki, wzdłuż którego przemieszczają się sygnały elektryczne. Takie sygnały nie tylko łączą mózg i rdzeń kręgowy, ale także przenoszą impulsy do mięśni i gruczołów. Sygnał elektryczny, który płynie w dół aksonu, nazywany jest impulsem nerwowym.
TL; DR (Too Long; Didnt Read)
Impulsy nerwowe to sygnały elektryczne, które przemieszczają się w dół aksonu.
Neurotransmisja
Neurotransmisja to proces przenoszenia tych sygnałów z jednej komórki do drugiej. Proces ten stymuluje błonę neuronu i ten neuron musi zasygnalizować innemu neuronowi, zasadniczo działającemu w łańcuchu neuronów, aby informacja szybko dotarła do mózgu.
Ten impuls nerwowy przemieszcza się w dół aksonu neuronu odbierającego. Gdy dendryty następnego neuronu otrzymają te „s”, mogą przekazać je innym impulsem nerwowym do innych neuronów. Szybkość, z jaką to się dzieje, jest różna, w zależności od tego, czy akson jest pokryty substancją izolującą zwaną mieliną. Osłonki mielinowe wytwarzane są przez komórki glejowe zwane komórkami Schwanna w obwodowym układzie nerwowym (PNS) oraz oligodendrocyty w OUN. Te komórki glejowe owijają się wokół długości aksonu, pozostawiając szczeliny między nimi, które są nazywane węzłami Ranviera. Te osłonki mielinowe mogą znacznie zwiększyć prędkość, z jaką mogą przemieszczać się impulsy nerwowe. Najszybsze impulsy nerwowe mogą poruszać się z prędkością około 250 mil na godzinę.
Potencjał odpoczynku i działania
Neurony, a właściwie wszystkie komórki, utrzymują potencjał błonowy, który jest różnicą w polu elektrycznym wewnątrz i na zewnątrz błony komórkowej. Mówi się, że gdy membrana odpoczywa lub nie jest stymulowana, ma potencjał spoczynkowy. Jony wewnątrz komórki, zwłaszcza potas, sód i chlor, utrzymują równowagę elektryczną. Aksony zależą od otwierania i zamykania bramkowanych napięciem kanałów sodowych i potasowych w celu przewodzenia, przesyłania i odbierania sygnałów elektrycznych.
W potencjale spoczynkowym w komórce znajduje się więcej jonów potasu (lub K +) niż na zewnątrz, a na zewnątrz komórki jest więcej jonów sodu (Na +) i chloru (Cl-). Pobudzona błona komórkowa neuronu jest zmieniana lub depolaryzowana, co pozwala na zalanie jonów Na + aksonem. Ten ładunek dodatni wewnątrz neuronu nazywa się potencjałem czynnościowym. Cykl potencjału czynnościowego trwa od jednej do dwóch milisekund. Ostatecznie ładunek wewnątrz aksonu jest dodatni, a następnie membrana staje się ponownie bardziej przepuszczalna dla jonów K +. Membrana ulega repolaryzacji. Te serie potencjałów spoczynkowych i czynnościowych przenoszą impuls elektryczny nerwu wzdłuż długości aksonu.
Neuroprzekaźniki
Na końcu aksonu sygnał elektryczny impulsu nerwowego musi zostać przekształcony w sygnał chemiczny. Te sygnały chemiczne nazywane są neuroprzekaźnikami. Aby sygnały te docierały do innych neuronów, neuroprzekaźniki muszą dyfundować w przestrzeni między aksonem do dendrytów innego neuronu. Ta przestrzeń nazywa się synapsą.
Impuls nerwowy powoduje, że akson generuje neuroprzekaźniki, które następnie wpływają do szczeliny synaptycznej. Neuroprzekaźniki rozpraszają się przez szczelinę, a następnie wiążą się z receptorami chemicznymi na dendrytach następnego neuronu. Te neuroprzekaźniki mogą pozwolić jonom na wchodzenie i wychodzenie z neuronu. Następny neuron jest albo stymulowany, albo hamowany. Po odebraniu neuroprzekaźników można je rozbić lub ponownie wchłonąć. Reabsorpcja pozwala na ponowne użycie neuroprzekaźników.
Impuls nerwowy umożliwia ten proces komunikacji między komórkami, albo z innymi neuronami, albo z komórkami w innych lokalizacjach, takich jak mięsień szkieletowy i serce. W ten sposób impulsy nerwowe szybko kierują układ nerwowy do kontroli ciała.