Zawartość
Stare powiedzenie mówi nam, że „całość jest większa niż suma jej części”. Bardziej wymyślnym sposobem na powiedzenie tego jest termin wschodzące właściwości, termin używany w nauce, teorii systemów, filozofii, studiach urbanistycznych, a nawet sztuce. „Właściwości powstające” odnoszą się do tych właściwości, które są całkowicie nieoczekiwane i obejmują zjawiska pojawiające się w materiałach oraz zachowania pojawiające się w żywych stworzeniach. Wynikają one ze wspólnego funkcjonowania systemu, ale nie należą do żadnej jego części. Innymi słowy, wschodzące właściwości są właściwościami grupy przedmiotów, czy to owadów, atomów czy budynków, których nie można znaleźć w żadnym z poszczególnych przedmiotów. Przykłady wschodzących właściwości obejmują miasta, mózg, kolonie mrówek i złożone układy chemiczne.
Kolonie mrówek
Pojedyncza mrówka jest organizmem raczej ograniczonym, o małej zdolności rozumowania lub wykonywania skomplikowanych zadań. Jednak jako całość kolonia mrówek wykonuje zdumiewające zadania, od budowania wzgórz i zapór po znajdowanie i przenoszenie ogromnych ilości jedzenia. W tym kontekście pojawiające się właściwości to zmiany zachodzące w zachowaniu mrówek, gdy poszczególne mrówki współpracują ze sobą.
Sam mrówka zachowuje się chaotycznie i prawie przypadkowo. Ale miliony przypadkowych działań tysięcy i mrówek mogą służyć do identyfikowania niezbędnych zadań i organizowania innych mrówek w celu ich wykonania. Na przykład mrówka, która znajduje pożywienie, wydziela niewielką ilość substancji hormonalnej, która przyciąga inne mrówki, które z kolei wydzielają tę samą substancję, gdy docierają do tego samego źródła pożywienia. W ten sposób tysiące wędrujących mrówek stają się zorganizowane w linii prostej prowadzącej do najbliższego pikniku. Organizacja mrówek, możliwa tylko wtedy, gdy system działa jako całość, a poszczególne działania wzmacniają się nawzajem, jest wyłaniającą się własnością.
Mózg
Ludzka świadomość jest często nazywana wyłaniającą się właściwością ludzkiego mózgu. Podobnie jak mrówki tworzące kolonię, żaden pojedynczy neuron nie posiada złożonych informacji, takich jak samoświadomość, nadzieja czy duma. Niemniej jednak suma wszystkich neuronów w układzie nerwowym generuje złożone ludzkie emocje, takie jak strach i radość, z których żadnego nie można przypisać jednemu neuronowi. Chociaż ludzki mózg nie jest jeszcze wystarczająco poznany, aby zidentyfikować mechanizm funkcjonowania wschodu, większość neurobiologów zgadza się, że złożone wzajemne powiązania między częściami dają cechy, które należą tylko do całości.
Systemy chemiczne
Chemia bada wiele przypadków, w których poszczególne siły lub działania niekoniecznie sumują się do prostej sumy części. W fizyce dwie siły działające na jedno ciało w naturalny sposób zwiększają siłę całkowitą. Z drugiej strony chemia dotyczy przypadków, w których złożone organizacje energii atomowej w pierwiastkach i związkach mogą prowadzić do reakcji chemicznych, które nie są prostą kombinacją efektów zaangażowanych części.
Na przykład reakcje neutralizacji zostały wykorzystane przez filozofa Johna S. Milla do opisania sytuacji, w których zasady przyczynowo-skutkowe dla każdej części zaangażowanej w reakcję nie mogły przewidzieć wyniku. Podając konkretny przykład: gdy kwas chlorowodorowy i wodorotlenek sodu łączą się, powstaje sól i woda, produkt wcale nie zgodny z działaniem silnego związku kwasowego lub zasadowego.
Powstające nieruchomości w miastach
Złożona organizacja społeczna ludzi wykazuje również pewne nowe właściwości. Naukowcy społeczni i planiści miejscy często wskazują miasta jako najbardziej wyraźny przykład pojawienia się interakcji międzyludzkich. Badają, w jaki sposób niektóre obszary miasta mają tendencję do rozwijania podobnych działań gospodarczych lub społecznych i stopniowo stają się wyspecjalizowanymi ośrodkami od dzielnic teatralnych po duże targi rybne. Zwłaszcza w przypadku działań, które nie są kontrolowane przez przepisy dotyczące zagospodarowania przestrzennego, decyzja jednej osoby o przeprowadzeniu określonej działalności w określonym miejscu sprawia, że podobne lub uzupełniające się działania w pobliżu są bardziej wykonalne. Jeśli jedna osoba otworzy teatr na ulicy, obszar zaczyna być odwiedzany przez ludzi szukających działalności kulturalnej, dopóki ulica nie przyciągnie galerii sztuki i szkół i stopniowo stanie się dzielnicą kulturalną. Żadna osoba nie podejmuje decyzji o stworzeniu centrum kultury, ale zbieżność interesów tworzy przestrzeń poprzez powstające właściwości.