Zawartość
- Organizmy inwazyjne vs. rodzime
- Guam i wąż brązowego drzewa
- Zebra Mussels w Stanach Zjednoczonych
- Kasztan Amerykański
Gdy gatunek inwazyjny zagraża lokalnej populacji w wyniku rywalizacji o zasoby lub bezpośredniego drapieżnictwa, wyniki dla miejscowych mogą być druzgocące. Istnieje kilka przykładów organizmów, które zostały bezpośrednio zagrożone lub zepchnięte na wyginięcie przez wprowadzone gatunki, często z kaskadowymi konsekwencjami dla ekosystemu. Według National Wildlife Federation 42% wszystkich zagrożonych gatunków jest zagrożonych przede wszystkim z powodu gatunków inwazyjnych.
Organizmy inwazyjne vs. rodzime
Gatunek inwazyjny to organizm wprowadzany do ekosystemu, w którym pierwotnie nie ewoluował. Często wprowadzony organizm kwitnie w tym nieznanym środowisku, ponieważ istnieje niewiele zagrożeń dla jego wzrostu i rozmnażania. Najeźdźcą może być ssak, owad, roślina, a nawet bakteria taka jak bakteria. Gdy gatunek inwazyjny zaczyna eliminować gatunki lokalne, kontrolowanie wzrostu organizmu inwazyjnego i ujarzmienie lokalnych populacji może być trudne lub niemożliwe.
Guam i wąż brązowego drzewa
Jeden przypadek inwazyjnego gatunku zagrażającego lokalnym populacjom na dużą skalę miał miejsce na wyspie Guam, w której w latach 50. XX wieku doszło do inwazji węża brązowego drzewa. Wąż był prawdopodobnie na gapę od Papui Nowej Gwinei i szybko stał się dominujący jako jedyny duży wąż na wyspie. (Jedynym rodzimym wężem była mała ślepa, przypominająca robaka istota). Do 1968 r. Populacja węża drzewnego powiększyła się do każdej części wyspy, zagrażając lokalnej populacji ptaków i ssaków. Do czasu, gdy US Fish and Wildlife Service przeprowadziło ankietę na wyspie w 1984 r., Populacje gryzoni i ptaków praktycznie wyginęły, a do dnia dzisiejszego populacje te są znacznie rzadsze niż w innych środowiskach leśnych. Tymczasem populacja węża drzewnego zachowuje gęstość gatunkową ponad 13 000 na milę kwadratową.
Zebra Mussels w Stanach Zjednoczonych
Gatunki inwazyjne często dławią jednocześnie wiele gatunków rodzimych ze środowiska. Zebra, pochodząca z Bałkanów, Polski i Rosji, podjechała do Stanów Zjednoczonych w wodach balastowych statku towarowego i wypiętrzała lokalne populacje mięczaków z regionu Wielkich Jezior. Te małże mogą wyprodukować do 1 miliona jaj w sezonie, z czego 2 procent osiągnie dorosłość. Ta niewiarygodna szybkość wzrostu staje się problemem, gdy małże zatkają rury poboru wody i w inny sposób uszkadzają sztuczne konstrukcje. Powlekają również miejscowe organizmy, takie jak małże, w takim stopniu, że zabraniają małży karmienia. Inne organizmy, takie jak żółwie i raki, są również podatne na zagrażanie ich ruchowi, rozmnażaniu, oddychaniu lub zaopatrzeniu w żywność inwazyjnemu omułkowi zebry. Gdy już zebrane zostaną omułki, nie można ich wykorzenić, a wysiłki mające na celu ich kontrolę mogą kosztować urządzenia przemysłowe milionami dolarów rocznie.
Kasztan Amerykański
Inwazyjny grzyb lub patogen może być równie groźny jak bardziej złożony organizm. Kasztan amerykański, wysokie drewno liściaste, które niegdyś zaludniło 200 milionów hektarów wschodniej części Stanów Zjednoczonych, a jego populacja liczy około 4 miliardy pojedynczych drzew, została zdewastowana przez grzyby zwane zarazą kasztanowca. Ten grzyb pochodzi od azjatyckiego kuzyna, chińskiego kasztana, sprowadzonego do USA pod koniec lat 90. XIX wieku. Zaledwie kilka dekad zajęło zaraza, aby przepasać prawie każdy żywy kasztan, skutecznie eliminując drzewo ze Stanów Zjednoczonych. Gatunek utrzymuje się, ponieważ system korzeniowy przetrwa zarazę, ale dorosłe drzewo nie może rosnąć. To sprawia, że rodzimy gatunek kasztana „skutecznie wymiera”, gdy obecne pokolenie umiera, ponieważ nie można wyprodukować nowych nasion.