Zawartość
Stereotypowa pustynia ma wydmy, kaktusy, płonące słońce, grzechotniki i skorpiony. W rzeczywistości pustynie są znacznie bardziej zróżnicowane. Łączy je kilka rzeczy: są suche, mają ograniczoną roślinność i stosunkowo niewiele gatunków zwierząt. Tylko niektóre pustynie mają piasek i nadmierne ciepło; inne są kamieniste i zimne. Z tego powodu populacje drapieżników i ofiar na pustyniach nie są powszechne. Ich wspólną cechą jest możliwość przetrwania w suchym otoczeniu.
Czarny-tailed Jackrabbit
Krabowate żyją w amerykańskich krainach pustynnych. Te nocne zające to bezkrytyczne zwierzęta roślinożerne, jedzące wszelkie rośliny, które mogą osiągnąć. Jackrabbits wydobywają potrzebną wodę z roślinności, którą spożywają. Aby odnieść sukces, drapieżniki, takie jak jastrzębie, kojoty i rudy, muszą złapać tę szybką ofiarę, która łączy bieganie i ukrywanie się, aby uniknąć schwytania. Jackrabbit ostrzega innych przed niebezpieczeństwem, machając ogonem, aby odsłonić jasną białą stronę. Samice mogą mieć do czterech miotów w ciągu roku, średnio trzy lub cztery zestawy na poród.
Kangur Szczur
Kangur jest amerykańskim mieszkańcem pustyni, który w ciągu dnia mieszka w norze. W nocy pojawia się karmienie, przede wszystkim nasionami, trawą i innymi roślinami, chociaż czasami w menu znajdują się owady. To pożywienie zapewnia gryzoniom wystarczającą ilość wody, umożliwiając im przetrwanie na pustyni. Drapieżniki stanowią jednak zagrożenie - węże, lisy, borsuki, sowy, ryś rudy i kojoty. Jeśli uda im się uniknąć drapieżników, żywotność kangurów wynosi od dwóch do pięciu lat.
Lew górski
Lwy górskie żyją w różnych siedliskach, takich jak pustynie, bagna i lasy. Mają ograniczone zapotrzebowanie na świeżą wodę. Chociaż są drapieżnikami, spędzają większość dnia ukrywając się i odpoczywając za skałami, krzakami lub innym dostępnym schronieniem. Ich potężne tylne nogi dają im ogromne możliwości biegania i skakania, czyniąc z nich zaciekłych drapieżników. Lwy górskie są w stanie pokonać ofiarę większą od siebie, zabijając ostrymi pazurami i silnymi szczękami. Są jednak ostrożni wobec ludzi i rzadko pojawiają się tam, gdzie ludzie mogą ich obserwować.
Elfowa Sowa
Wiele sów występuje na amerykańskich pustyniach, a sowa elf jest jednym z najmniejszych gatunków. Połączenie doskonałego widzenia, nawet w słabym świetle, lepszego słyszenia i cichego lotu pozwala im skutecznie złapać zdobycz w nocy. Bezkręgowce, takie jak skorpiony, stonogi i chrząszcze, są podstawowym źródłem pożywienia sów. Sowy elfy mogą same być ofiarami większych sów, węży, kojotów i ryśków. Ale ponieważ ich gniazda są budowane wysoko nad ziemią, często w ogromnych kaktusach, drapieżniki mają ograniczony sukces. Kaktusy służą również jako źródło wody dla sów.
Pingwin cesarski
Pingwiny cesarskie, największe gatunki pingwinów, pochodzą z zimnej pustyni: Antarktydy. Na powierzchni dorośli nie mają naturalnych drapieżników. Pingwiny spędzają dużo czasu na lodzie, wprowadzając kolejne pokolenie. Każdego roku pingwiny cesarskie podróżują 50 mil w głąb lądu na tereny lęgowe. Po tym, jak samica składa jajo, wraca do oceanu po jedzenie i wodę. Samiec stoi na straży, dopóki samica nie wróci, aby zaopiekować się pisklęciem; w tym momencie mężczyzna wyrusza w poszukiwaniu pożywienia. Po sześciu miesiącach ciągłej wędrówki między kolonią lęgową a oceanem cała rodzina zmierza w kierunku wody. Tam spotykają się z drapieżnikami, takimi jak foki lamparty i orki.