Zawartość
Łańcuch pokarmowy symbolizuje ścieżkę energii w ekosystemie: Pierwotni producenci, tacy jak rośliny zielone, przekształcają energię słoneczną w węglowodany, które są następnie pobierane przez pierwotnych i wtórnych konsumentów, a ostatecznie przetwarzane przez podmioty rozkładające. Każdy poziom reprezentuje inny troficzny poziom. Chociaż model łańcucha pokarmowego pokazuje uproszczoną sekwencję liniową, można go wizualizować za pomocą innych zazębiających się i nakładających się ścieżek w danym ekosystemie, aby utworzyć sieć żywności, który ilustruje ten sam pomysł w bardziej złożony i realistyczny sposób.
Podstawowa struktura i funkcja ekosystemu
Istnieje ekosystem, który wykorzystuje energię i cykl materii: ta pierwsza - w większości przypadków stale uzupełniana przez światło słoneczne i wychwytywana przez organizmy fotosyntetyczne - przepływa przez poziomy troficzne, podczas gdy materia jest wykorzystywana w kółko. Jedzenie w sercu łańcucha pokarmowego to sposób, w jaki te organizmy uzyskują energię niezbędną do wzrostu i funkcjonowania - heterotrofy - które nie mogą wyprodukować własnego paliwa. Łańcuch pokarmowy jest zatem jednym z podstawowych elementów definiujących i nadających kształt ekosystemowi.
Dyktowanie biomasy
Model łańcucha pokarmowego lub sieci odnosi się również do innego schematu: piramida liczb. To pokazuje względną ilość - mówiąc z grubsza, biomasa - producentów i konsumentów w danym ekosystemie. Ze względu na straty wynikające z aktywności metabolicznej i nieefektywności organizmów w pozyskiwaniu energii z pożywienia, na wyższych poziomach troficznych jest coraz mniej dostępnej energii. Malejąca energia dostępna na rosnących poziomach piramidy biomasy wyjaśnia, jak to ujął to ekolog ekolog Paul Colinvaux: „dlaczego duże, dzikie zwierzęta są rzadkie”: Łańcuch pokarmowy przepasany przez niezliczone zielone rośliny naturalnie wspiera bardzo niewielką liczbę drapieżników szczytowych, takich jak tygrysy lub orki.
Nisze i adaptacja
Niszę można traktować jako ekologiczną rolę konkretnego organizmu w ekosystemie. Wypełnianie określonych nisz pozwala współistnieć większej liczbie gatunków w tej samej matrycy siedlisk i maksymalizuje wykorzystanie dostępnej energii; dostosowanie się do tych ról pomaga zwiększyć specjację. Dieta jest głównym wyznacznikiem niszy ekologicznej, a nawet dość subtelne różnice w preferencjach żywieniowych mogą pozwolić podobnym zwierzętom na korzystanie z tego samego środowiska. Na przykład na Czarnych Wzgórzach duże kopytne zmniejszają konkurencję międzygatunkową podczas dzielenia siedlisk zimowych poprzez ukierunkowanie na różne podstawowe źródła pożywienia: trawę dla żubra, zioła dla widłorogów, krzewy dla jeleni oraz mieszankę traw i ziół dla łosi.
Zarządzanie ekosystemem
Działający łańcuch pokarmowy pomaga regulować ekosystem. Chociaż drapieżniki nie zawsze bezpośrednio kontrolują liczebność populacji ofiar, mogą poprawić jej względne zdrowie poprzez usunięcie chorych lub w inny sposób upośledzonych osobników. The wydanie mezopredatora hipoteza sugeruje, że poziom średni lub mezopredatory wzrost liczebności i wpływ na usunięcie z ekosystemu najlepszych drapieżników, którzy raz je kontrolowali. Może to mieć znaczący wpływ na tętnienie sieci pokarmowej. Niektóre możliwe przykłady udokumentowane w artykule Bioscience z 2009 r. Obejmują zwiększone drapieżnictwo na jajach żółwia morskiego na Florydzie przez duchy krabów, gdy szopy pracze, które jedzą zarówno kraby, jak i jajka, były kontrolowane; oraz zdziesiątkowanie przemysłu przegrzebków na wschodnim wybrzeżu przez promienie krowich, gdy żerujące na nich rekiny zmniejszały się w wyniku przełowienia.