Zawartość
Proces umierania gwiazd jest jak reinkarnacja. Gwiazda tak naprawdę nigdy nie umiera, ale raczej materiał przylega i tworzy inne formacje w przestrzeni. Astronomowie sformułowali tylko teorie na temat tego, co ostatecznie stanie się z gwiazdami, ponieważ wszechświat Ziemi jest wciąż bardzo młody. Jednym z głównych punktów życia gwiazd jest osiągnięcie równowagi lub stabilności, a gdy to nastąpi, gwiazda zacznie się ponownie przekształcać.
Masy słoneczne
Jeśli gwiazda ma połowę masy Słońca lub 0,5 masy Słońca, gwiazda nie zapada się sama po śmierci. Ta gwiazda przekształca się w białego karła. Proces ten zależy od jego równowagi lub kiedy gwiazda się zmienia, a ciśnienie gazu wypycha się z centrum do grawitacji, przyciągając atomy w kierunku środka. Gwiazda wchodzi następnie w fazę aktywną, w której wodór zaczyna płonąć w helu. Kiedy to się skończy, cykl zaczyna się od nowa; oryginalna gwiazda umiera i staje się białym karłem.
Biały karzeł
Rdzeń gwiazdy białego karła otacza się warstwami wodoru, które wciąż płoną, nadal się łącząc. Gwiazda rozszerza się, rośnie i ostatecznie przekształca się ponownie w czerwonego olbrzyma. Zamiast umierać proces zaczyna się od nowa; dopiero teraz biały karzeł zaczyna nowe życie jako czerwony olbrzym.
Czerwony olbrzym
Podczas fazy czerwonego olbrzyma gwiazda łączy hel z całego spalonego wodoru, tworząc węgiel i tlen. Jednak gwiazda musi mieć wystarczającą energię, w przeciwnym razie jej zewnętrzna powłoka zacznie się zrzucać, co pozostawia nieaktywny rdzeń lub tylko cząsteczki tlenu i węgla. Czerwony olbrzym wraca do bycia białym karłem, ale tylko pozostałością. Pozostałość teoretycznie staje się czarnym karłem; nie zostało to jednak naukowo udowodnione. Jeśli czerwona olbrzym ma wystarczającą ilość energii, wówczas zamiast umierać, powstaje mgławica.
Poniżej limitu Chandrasekhar
Limit Chandrasekhar jest 1,4 razy większy od masy Słońca. Jeśli gwiazda osiągnie fazę produkcyjną i znajdzie się poniżej granicy Chandrasekhar, staje się białym karłem. Jeśli jednak gwiazda jest większa niż ten limit, powstaje gwiazda neutronowa. Jeśli gwiazda jest pięciokrotnie większa od masy Słońca, wówczas spalanie wodoru całkowicie się zatrzymuje, tworząc supernową, a jakikolwiek inny materiał gwiazdy tworzy czarną dziurę.