Zawartość
- TL; DR (Too Long; Didnt Read)
- Jak elektrony walencyjne wpływają na reakcje chemiczne
- Jak sód reaguje z innymi pierwiastkami, tworząc związki
- Elektrony walencyjne jonów sodu w roztworze
Elektrony walencyjne zajmują najbardziej zewnętrzną powłokę elektronową w atomie. Sód, w sumie 11 elektronów, ma tylko jeden elektron w trzeciej i najbardziej zewnętrznej powłoce. Ponieważ zewnętrzna powłoka wchodzi w bezpośredni kontakt z innymi atomami, gdy zachodzi reakcja chemiczna, elektrony walencyjne odgrywają dużą rolę w określaniu reaktywności chemicznej pierwiastka i pierwiastków, z którymi będzie on reagował tworząc związki. Elementy są układane w układzie okresowym według ich elektronów walencyjnych, przy czym pierwsza grupa w pierwszej kolumnie po lewej stronie ma pojedynczy elektron walencyjny. Sód jest trzecim z góry w tej grupie.
TL; DR (Too Long; Didnt Read)
Sód ma jeden elektron walencyjny. Element ma pełną wewnętrzną powłokę elektronową z dwóch elektronów i pełną powłokę z ośmiu elektronów w następnej powłoce. Trzecia skorupa, która jest zewnętrzną i walencyjną powłoką, ma tylko jeden elektron. Elektrony walencyjne wpływają na reaktywność chemiczną.
Jak elektrony walencyjne wpływają na reakcje chemiczne
Elektrony wokół jądra atomu tworzą powłoki. Najbardziej wewnętrzna powłoka elektronowa ma miejsce na dwa elektrony, podczas gdy następna powłoka może pomieścić osiem elektronów. Trzecia powłoka ma trzy podpowłoki złożone z dwóch, sześciu i 10 elektronów, co daje w sumie 18.
Stabilność chemiczna atomu jest największa, gdy wszystkie jego powłoki elektronowe są pełne, ale jego reaktywność chemiczna jest najwyższa, gdy najbardziej zewnętrzna powłoka ma tylko jeden elektron lub jego brak jest pełny. W takich przypadkach pojedynczy elektron jest przenoszony, co oznacza, że zewnętrzna powłoka atomu dawcy lub odbierającego jest kompletna. Przeniesienie elektronu powoduje wiązanie chemiczne i powstanie związku.
Jak sód reaguje z innymi pierwiastkami, tworząc związki
Sód ze swoim pojedynczym najbardziej zewnętrznym elektronem reaguje silnie i tworzy wysoce stabilne związki z pierwiastkami, które potrzebują pojedynczego elektronu do ukończenia swojej najbardziej zewnętrznej powłoki. Kiedy atom sodu styka się z atomem, który potrzebuje pojedynczego elektronu, elektron walencyjny z atomu sodu przeskakuje na drugi atom, aby zakończyć swoją najbardziej zewnętrzną powłokę elektronową. Atom sodu pozostaje z pełną zewnętrzną powłoką elektronową z ośmioma elektronami, a zewnętrzna powłoka drugiego atomu jest również pełna. Atom sodu ma teraz dodatni ładunek elektryczny plus 1, a drugi atom ma ładunek ujemny minus 1. Dwa przeciwne ładunki przyciągają się, a dwa atomy tworzą teraz cząsteczkę związku.
Podczas gdy elementy z jednym elektronem walencyjnym znajdują się po lewej stronie układu okresowego, elementy, które potrzebują jednego elektronu walencyjnego do ukończenia swoich najbardziej zewnętrznych powłok, znajdują się w kolumnie od drugiej do ostatniej. Na przykład, w tym samym rzędzie co sód, pierwiastkiem w przedostatniej kolumnie jest chlor. Chlor ma 17 elektronów, dwa w najbardziej wewnętrznej powłoce, osiem w następnej powłoce i siedem w trzeciej podpowłoce, która może pomieścić do ośmiu elektronów. Sód i chlor silnie reagują, tworząc chlorek sodu lub sól kuchenną, stabilny związek.
Elektrony walencyjne jonów sodu w roztworze
Kiedy związek rozpuszcza się w cieczy, dzieli się na jony, które rozmieszczają się równomiernie w cieczy. Chlorek sodu rozpuszcza się w wodzie i tworzy jony sodu i chloru. Kiedy sód zareagował z chlorem z wytworzeniem chlorku sodu, pojedynczy elektron walencyjny sodu przeskoczył, aby wypełnić dziurę w powłoce elektronowej walencyjnej chloru.
W roztworze atomy sodu i chloru oddzielają się, tworząc jony sodu i chloru, ale elektron wartościowości sodu pozostaje z atomem chloru. W rezultacie jon sodu ma całkowicie zewnętrzną powłokę elektronową złożoną z ośmiu elektronów i ładunek dodatni plus 1.Jon chloru ma kompletną zewnętrzną powłokę elektronową i ładunek ujemny wynoszący minus 1. Roztwór jest stabilny, a jony z ich kompletnymi powłokami zewnętrznymi nie biorą udziału w żadnych dalszych reakcjach chemicznych.