Zawartość
Jałowce lub Juniperus tworzą duży rodzaj drzew iglastych, które zawierają kilka okazów noszących wspólną nazwę cedr. Rośliny te są wiecznie zielone, które mają jedynie przeciętne podobieństwo do prawdziwego cedru na Bliskim Wschodzie. Aby jeszcze bardziej skomplikować sprawę, istnieje inna grupa zimozielonych, zwana „fałszywymi cedrami”, które również nieznacznie przypominają słynne drzewa.
The True Cedars
Prawdziwe cedry są umieszczone w rodzaju Cedrus i są ograniczone do czterech bardzo blisko spokrewnionych gatunków. Te drzewa iglaste rosną w miejscach takich jak góry Atlas w Afryce Północnej, północnych Indiach, na Cyprze, w Turcji i Libanie. Wielu naukowców uważa, że Świątynia Salomona została zbudowana z Cedrus libani, zwanego również Cedrem Libańskim. Prawdziwe cedry mają długie proste igły, złożony stożek i w najlepszym razie dorastają do średniej wysokości.
Fałszywe cedry Ameryki Północnej
Fałszywe cedry Ameryki Północnej dzielą się na trzy osobne rodzaje: Calocedrus, Thuja i Chamaecyparis. Najlepszym sposobem na odróżnienie tych drzew jest spojrzenie na ich szyszki. Niektóre z popularnych nazw fałszywych cedrów to cedr z Alaski (Chamaecyparis nootkatensis), cedr z Port Orford (Chamaecyparis lawsoniana), cedr z kadzideł (Calocedrus decurrens) i zachodni czerwony cedr (Thuja plicata). Zachodni czerwony cedr jest najbardziej interesujący, ponieważ rośnie do wysokości 200 stóp i może żyć przez 1000 lat.
Juniperus
Juniperus to duży rodzaj drzew iglastych, które mają szpiczaste lub przypominające łuski wiecznie zielone igły. Kolejną cechą wyróżniającą jest miękki, niebieski, jagodowy stożek, który może zawierać do kilkunastu nasion. Wśród jałowców znajdują się dwa drzewa, zwane potocznie cedrami. Na wschodzie znajduje się Juniperus virginiana, znany jako wschodni czerwony cedr. A w górach zachodniego wybrzeża rośnie Juniperus occidentalis, który zwykle nazywany jest jałowcem zachodnim lub jałowcem Sierra, ale czasami można go nazwać zachodnim czerwonym cedrem.
Drewno
Według Scott Leavengood, profesora nadzwyczajnego z Oregon State University i dyrektora Oregon Wood Innovation Center, wspólnym połączeniem wszystkich tych drzew jest aromatyczne drewno. Z pewnością drewno „prawdziwych cedrów” jest powszechnie znane ze swojego silnego naturalnego zapachu używanego do wyrobu kadzidła, a także z lekkiego czerwonego odcienia świeżo ściętego drewna.Kiedy człowiek zachodu odkrył te same cechy w kilku północnoamerykańskich drzewach iglastych, naturalną tendencją było etykietowanie tych drzew jako cedru, zwłaszcza że na Zachodzie nie było dostępnych rzeczywistych okazów.
Wynik końcowy
Na dłuższą metę prawdopodobnie nie ma znaczenia, że tak wiele drzew z Ameryki Północnej nosi nazwę „cedr”. Podkreśla to jednak znaczenie zrozumienia klasyfikacji naukowej. Bez alternatywnego systemu nazewnictwa powszechne stosowanie nazw pospolitych roślin mogłoby stać się bardzo mylące. Jedna rada sugeruje, że omawiając choroby roślin i wybory sadzenia z profesjonalnym leśnikiem lub ogrodnikiem, dobrze jest znać zarówno naukową, jak i wspólną nazwę tej rośliny.