Zawartość
Możesz podzielić organizmy na dwie szerokie klasy w zależności od tego, w jaki sposób zdobywają pożywienie. Podobnie jak rośliny, autotrofy wytwarzają własne pożywienie, wykorzystując energię słoneczną lub reakcje chemiczne, podczas gdy heterotrofy, takie jak krowy, czerpią energię z innych organizmów. Porosty są jednak trochę niezwykłe, ponieważ w rzeczywistości są partnerstwem dwóch różnych organizmów - heterotrofu i autotrofu.
Grzyby
Porosty nie są pojedynczymi organizmami, więc nie można ich po prostu zaklasyfikować jako autotrof lub heterotrof. Porosty powstają w rzeczywistości z wielokomórkowego grzyba, którego włókna lub strzępki otaczają glony lub sinice. Grzyb chroni jednokomórkowe glony lub sinice przed silnym światłem słonecznym i suchymi warunkami. Bez grzyba glony lub sinice nie byłyby w stanie przetrwać na suchych, smaganych wiatrem skałach, na których często kwitną porosty. Gdy woda staje się dostępna, grzyb szybko ją wchłania, a następnie wysycha powoli, dzięki czemu glony i cyjanobakterie owinięte w nitki pozostają wilgotne i aktywne tak długo, jak to możliwe.
Glony
Glony i sinice są fotosyntetyczne, co oznacza, że wykorzystują światło słoneczne do wytwarzania cukrów z dwutlenku węgla w powietrzu. Innymi słowy, są autotrofami, które wytwarzają własne pożywienie. Grzyby natomiast są heterotrofami zależnymi od cukrów, które otrzymują z alg lub sinic. Symbiotyczne partnerstwo między grzybem a glonami jest korzystne dla obu stron - glony lub sinice zyskują ochronę i zapewniają w zamian pożywienie swojemu protektorowi.
Składniki odżywcze
Partnerstwa z porostami obejmujące sinice są wyjątkowe na kilka interesujących sposobów. Oprócz energii w postaci cukru grzyby potrzebują również składników odżywczych, a zwłaszcza azotu w postaci aminokwasów. Azot jest obfity w atmosferze, ale jest bezużyteczny dla grzybów, dopóki nie przekształci się w użyteczną formę. Cyjanobakterie „naprawiają” azot atmosferyczny lub wykorzystują go do produkcji aminokwasów zarówno na własny użytek, jak i na grzyby, które je chronią. Porosty są również bardzo biegłe w przyswajaniu składników odżywczych, nawet jeśli te składniki odżywcze są obecne w bardzo niskich stężeniach.
Ekologia
Porostu nie można zaklasyfikować jako autotrof, ponieważ nie jest to pojedynczy organizm. W efekcie działa on jak autotrof, ponieważ wytwarza własne pożywienie i nie jest zależny od innych organizmów. W rzeczywistości różne heterotrofy otrzymują energię, której potrzebują, chrupiąc porosty. Na przykład renifery i karibu w północnej Ameryce Północnej jedzą porosty zimą, gdy roślinność jest słaba. Ich zdolność do kolonizacji nawet najbardziej niegościnnych siedlisk zapewnia, że porosty odgrywają ważną rolę jako pionierzy, przygotowując jałowe, skaliste obszary do późniejszego wzrostu roślin.