Wodór jest najlżejszym i najczęstszym pierwiastkiem chemicznym we wszechświecie. Chociaż wodór jest powszechny, nie jest dostępny w swojej podstawowej postaci na Ziemi, z wyjątkiem stanu plazmy. Wodór jest bez smaku i bezbarwnym gazem, co bardzo utrudnia pomiar objętościowy. Niemniej naukowcy odkryli, że wodór można wytwarzać w reakcji metali z kwasami, a jego objętość mierzona jest podczas eksperymentu. Zarówno generowanie, jak i pomiar objętości wodoru wymagają precyzji i dokładności.
Zmontować sprzęt i chemikalia, które mają być użyte do wytworzenia wodoru. Uzyskaj cienki pasek wstęgi magnezowej o masie 25 gi kwasu solnego lub innego wybranego kwasu. Zmierz dokładne ilości kwasu i użyj stężenia kwasu 2 M, aby procedura zakończyła się powodzeniem. Zmierz długość wstążki magnezowej w centymetrach, ponieważ pomiary są niezbędne do obliczeń. Zanotuj wszystkie odczyty i pomiary w tabeli. Przenieś pomiary i ilości odczytanych chemikaliów do ostatniego miejsca po przecinku, aby uniknąć błędów matematycznych, które mogą mieć wpływ na dokładność wyniku.
Zanurz wstążkę magnezową w kwasie, gdy probówka jest odpowiednio zakryta korkiem. Upewnij się, że gaz nie ucieka, ponieważ zmieniłoby to końcowy wynik eksperymentu w odniesieniu do pierwotnych zmierzonych ilości. Umieścić probówkę z reagentami w cylindrze miarowym z wodą. Poczekać, aż gaz ostygnie w temperaturze pokojowej. Potwierdź zakończenie reakcji, upewniając się, że musowanie ustało. Wskazuje to również, że cała taśma magnezowa zniknęła w reakcji. Opuść lub podnieś biuretę gazową w zlewce z wodą, aż poziom wody w biurecie i zlewce będzie na tym samym poziomie. Odczytaj, sprawdzając bezpośrednio pomiar na biurecie. Zapisz odczyt i temperaturę pokojową.
Obliczyć ciśnienie gazowego wodoru. Znajdź faktyczne ciśnienie wodoru; obliczyć faktyczny udział wodoru, mnożąc ciśnienie wodoru przez ciśnienie w pomieszczeniu przez sumę objętości i wody. Wykorzystaj stosunki molowe reagentów, aby określić i obliczyć oczekiwaną objętość gazowego wodoru. Podać objętość gazowego wodoru uzyskaną podczas eksperymentu w postaci procentowej, mnożąc przez 100 procent dokładną objętość gazowego wodoru podzieloną przez oczekiwaną wydajność.