Zawartość
Gwizdki często przebijają materiał codziennego życia: sędzia decyduje w decydujących momentach meczu; straż graniczna sygnalizuje dzieciom, że przejście przez ulicę jest w porządku; a właściciel zwierzęcia przywołuje psa, który za długo wędrował. Pociągi lub statki sygnalizują swoje podejście. Chociaż koncepcja gwizdka jest prosta, nauka jego działania wymaga znajomości zarówno muzyki, jak i fizyki.
Podstawowy pomysł
••• ahavelaar / iStock / Getty ImagesProsty eksperyment ilustruje podstawy - zaciągnij usta i dmuchnij lub dmuchnij w otwór butelki. Gwizdki to aerofony, rodzina instrumentów, które wytwarzają dźwięk, przepychając masę powietrza przez ograniczoną przestrzeń, tworząc w ten sposób wibracje. Aerofony obejmują mosiądz, instrumenty dęte drewniane, organy piszczałkowe, a nawet harmonijki ustne. Typowy gwizdek jest zbudowany z metalu, plastiku lub drewna, przy czym metal zapewnia najsilniejszy efekt wzmacniający, a drewno tworzy najdelikatniejszy, ponieważ pochłania więcej dźwięku.
Wewnątrz Gwizdka
Dmuchanie w gwizdek przepycha powietrze przez prostokątną rurkę ustników, aż wpadnie w szczelinę. Szczelina dzieli powietrze na dwie części, tworząc oscylujące fale dźwiękowe, które następnie bębnują wokół komory rezonansowej lub beczki. Gdy sprężone powietrze wydostaje się z otworu na drugim końcu, tworzy słyszalny skok. Częstotliwość tonu zależy od długości - dłuższe gwizdy wytwarzają niższe tony, a krótsze gwizdy powodują wyższe tony. Niektóre gwizdki mają kulkę wewnątrz komory, często wykonaną z korka lub korka syntetycznego, która odbija się, dodatkowo zaburzając molekuły, tworząc efekt dreszczyku. Gwizdki parowe używają pary do napędzania powietrza, co może powodować, że będą dość głośne.