Adaptacje Czarnej Wdowy

Zawartość

• Ogólny opis
• Jad i karmienie
• Sieci
• Reprodukcja

W procesie ewolucji gatunek zyskuje adaptacje, które sprawiają, że jest wyjątkowo odpowiedni do przetrwania w swoim środowisku. Adaptacja to cecha fizyczna lub zachowanie zakodowane w materiale genetycznym i odziedziczone po poprzednich pokoleniach. Czarna wdowa pająk, jeden z najniebezpieczniejszych owadów na świecie, od milionów lat przystosowuje się do swojego środowiska w Ameryce Północnej.

Ogólny opis

Pająki czarnej wdowy pochodzą głównie z obszarów Stanów Zjednoczonych, choć żyją w obu Amerykach. Pająki te często żyją blisko ziemi w ciemnych miejscach. Jadowita czarna wdowa jest większa i ma charakterystyczne czarne ciało z czerwoną klepsydrą na brzuchu. Męskie czarne wdowy są mniejsze, mają brązowo-pomarańczowe nogi i nie są trujące.

Jad i karmienie

Pająk z czarnej wdowy słynie z niebezpiecznego ugryzienia, z jadem 15 razy silniejszym niż grzechotniki. Czarna wdowa nie rozwinęła się jednak jako obrona przed większymi stworzeniami. Zamiast tego jad neurotoksyczny jest adaptacją, która pozwala pająkowi sparaliżować zdobycz. Po złapaniu owada w sieć czarna wdowa gryzie, aby obezwładnić robaka. Gdy ofiara jest nieruchoma, czarna wdowa wstrzykuje enzymy, aby rozpocząć trawienie poza ciałem pająka. Czarne wdowy są wyłącznie mięsożerne i żywią się różnymi owadami, a także innymi pająkami.

Sieci

Czarne wdowy wytwarzają duże ilości lepkiej, nieregularnej wstęgi. Podczas karmienia czarna wdowa obraca sieć w kształcie lejka i czeka na środku, zwisając do góry nogami, aby wyczuć wibracje. Ta karma jest złożoną adaptacją w celu uwięzienia ofiary. Lepkie „nici pułapkowe” przeznaczone do unieruchomienia ofiary uzupełniają grubsze linie strukturalne wstęgi. Kształt lejka pozwala pająkowi przysiąść na środku i łatwo wyczuć wibracje z dowolnej linii wstęgi.

Reprodukcja

Czarna wdowa jest samotnym stworzeniem ze skomplikowanymi rytuałami godowymi. Męski pająk obraca „sieć nasienia” przed wyruszeniem w poszukiwaniu samicy. Komunikuje się z kobietą, wibrując pasma jej sieci. Jeśli mu się powiedzie, pozwoli mu podejść i połączyć się w pary. Po kopulacji kobieta może zjeść partnera, ale może też uciec bez szwanku. Później samica złoży zapłodnione jaja i przekręci je do woreczka, który nosi przy sobie i chroni.