Zawartość
Ryś rudy (Lynx rufus) jest mistrzem w dostosowywaniu się do szerokiej gamy bujnych i marginalnych siedlisk. Znajduje się w Meksyku, Stanach Zjednoczonych i Kanadzie, jest w domu na pustyniach, górach, lasach, polach uprawnych, bagnach, zaroślach, a nawet na przedmieściach. Jego doskonała zdolność adaptacji czyni go najbardziej rozpowszechnionym dzikim kotem w Ameryce Północnej.
Futro z cętkami
Kamuflaż futra rysia sprawia, że jest on prawie niewidzialnym prześladowcą. Jego futro jest opisane jako żółtobrązowe, czerwonawo-brązowe, szarawo-brązowe lub pomarańczowo-brązowe z ciemnymi znaczeniami i czarnymi włosami zewnętrznymi. Zimą jego futro staje się bardziej szarawe, co jest ważną adaptacją w północnych klimatach, gdzie często pada śnieg. Z pewnością wtopi się w podróż przez brązowe pustynne krajobrazy, szare skaliste odsłonięcia lub ciemne lasy.
Ostre jak brzytwa zęby i pazury
Ryś rudy wykorzystuje swoje ostre pazury do wspinaczki, walki i polowania. Podczas chodzenia rufus Lynx chowa pazury, aby zachować ich ostrość, ale szybko je rozkłada, gdy nadejdzie czas, aby rzucić się na zdobycz, obronić się lub wspiąć na skałę lub drzewo, aby uzyskać lepszy punkt obserwacyjny. Zęby są również spiczaste i ostre do gryzienia podstawy czaszki, gardła i klatki piersiowej ofiary. Potężne szczęki rysia rąbią mięso na małe kawałki, które są połykane, a nie żute.
Techniki łowieckie
Ryś rufus to cierpliwy, ukradkowy prześladowca, którego rzadko się widuje. Kilka adaptacji powoduje, że ryś rudy jest śmiertelnym drapieżnikiem. Jest to ekspert wspinacz i szybki biegacz, który może zeskoczyć do 10 stóp. Ryś rudy łączy swoje umiejętności i dostosowuje je do zdobyczy, na którą poluje. Czasami może czekać, gotowy rzucić się na swoją ofiarę. Innym razem może prześladować, a następnie spieszyć lub skoczyć z gałęzi drzewa na grzbiet niczego nie podejrzewającego zwierzęcia.
Nocny łowca
Ryś rudy zaczyna polować o zmierzchu. Jego duże oczy doskonale nadają się do wyraźnego widzenia w ciemności. Ma pikowane uszy, które skutecznie wychwytują każdy dźwięk lub ruch, co jest zaletą podczas polowania na jelenie, które spały na noc. Ryś rudy poluje samotnie i w razie potrzeby podróżuje na odległość do 25 mil, aby znaleźć pożywienie. Preferuje mięso, ale zjada chrząszcze, jajka, a nawet padlinę, jeśli jedzenia jest mało. Kolejną adaptacją tego nocnego łowcy jest jego zdolność do przebywania przez kilka dni bez jedzenia i używania skrzynek do przechowywania resztek jedzenia.