Zawartość
Pomimo bujnej roślinności i obfitości życia dżungla może być trudnym i niegościnnym środowiskiem. Małpy przystosowały się do rozwoju w dżungli, rozwijając cechy fizyczne, zestawy umiejętności i wzorce zachowań zaprojektowane specjalnie, aby pomóc im przetrwać w tych niebezpiecznych siedliskach. Małpy w dżungli mają rozwinięte struktury i systemy, które pozwalają im oszczędzać energię, lokalizować żywność i lokalizować się nawzajem w baldachimu dżungli.
Odnóża
••• Tom Brakefield / Stockbyte / Getty ImagesMałpy w dżungli rozwinęły długie, zwinięte kończyny, które pozwalają im szybko kołysać się między drzewami. Z powodu zasięgu i siły rąk i nóg niektóre gatunki małp dżungli, takie jak pająk i gibon, nie muszą wcale schodzić na dno lasu, aby podróżować. Pomaga im to oszczędzać energię, ponieważ ich jedzenie jest w czaszy; zejście na ziemię i przeniesienie się do nowej strefy żerowania byłoby stratą siły.
Dłonie, stopy i ogony
Dzięki długim, haczykowatym dłoniom i elastycznym stopom małpy w dżungli, takie jak orangutany i gibony, mogą łatwo chwytać gałęzie i trzymać je wystarczająco mocno, aby utrzymać własny ciężar podczas kołysania się z drzewa na drzewo. Czarne małpy pająki ewoluowały bez kciuków, ponieważ kciuki były niewygodą, a nie pomocą w chwytaniu gałęzi. Mają także chwytne ogony, zdolne do trzymania gałęzi jak dodatkowa ręka. Pająki małpami używają ogonów, by przylgnąć do drzew, jednocześnie obiema rękami szukając pożywienia.
Głosy
••• Anup Shah / Photodisc / Getty ImagesDżungle są gęste i mają ograniczone linie widzenia, więc małpy w dżungli przystosowały się do lokalizowania się przez dźwięk. Wyjce małpy krzyczą wystarczająco głośno, aby słyszeć siebie nawzajem w odległości do 5 kilometrów, a szympansy używają dużych, płaskich stóp i dłoni do bębnienia na drzewach, identyfikując miejsce pobytu innych szympansów. Pająki mają również głośne głosy, które szczególnie dobrze przenoszą się przez baldachimy w dżungli, w których żyją. Używają różnych wezwań, okrzyki i szczekają, aby się przywitać, zlokalizować i przestraszyć drapieżników.
Zachowanie
Małpy dżungli przystosowały się do swojego środowiska zarówno behawioralnie, jak i fizjologicznie. Matki orangutanów uczą swoje młode samotności, odciągając je od innych orangutanów i pozostawiając je same do aklimatyzacji, ponieważ gdyby podróżowały w grupach, nie znalazłyby wystarczającej ilości pożywienia, aby utrzymać wszystkie jednostki. Czarne małpy pająki podróżują w dużych grupach, gdy jedzenie jest obfite, i dzielą się na małe grupy, gdy brakuje żywności. Szympansy rozbiegają się po baldachimie, a każda z nich szuka drzewa z wystarczającą ilością owoców dla całej grupy. Kiedy małpa znajduje takie drzewo, przywołuje resztę swojej społeczności, krzycząc głośno.