Zawartość
Orbity mają kilka ważnych elementów, a mianowicie okres, pół-główną oś, nachylenie i mimośrodowość. Można jedynie obliczyć mimośrodowość i nachylenie na podstawie obserwacji samej orbity w czasie, ale oś pół-główna i okres czasu orbity eliptycznej są powiązane matematycznie.
Jeśli znasz jeden z tych parametrów, zwykle ustalany pierwotnie na podstawie obserwacji, możesz określić drugi. Można znaleźć pół-główną oś wielu orbit z tabel informacyjnych o obiektach astronomicznych. Po uzyskaniu osi pół-głównej można znaleźć okres orbity na podstawie wzoru osi pół-głównej.
Kroki obliczania okresu na orbicie
Spójrz na pół-główną oś orbity, której chcesz użyć. Tabele astronomiczne dla planet zwykle zawierają listę pół-głównych osi jako odległości od Słońca. Osiami pół-większymi dla innych ciał są ich odległości od ich środków obrotu. Półpoważna oś Księżyca, na przykład, jest jego odległości od Ziemi.
Konwertuj jednostki swojej pół-dużej osi na jednostki astronomiczne. Jednostka astronomiczna jest równa odległości Ziemi od Słońca. Odległość ta wynosi 93 000 000 mil lub 150 000 000 kilometrów.
Użyj trzeciego prawa Keplera, aby znaleźć okres jego orbity od jego pół-dużej osi. Prawo stwierdza, że kwadrat okresu jest równy sześcianowi pół-dużej osi (P ^ 2 = a ^ 3). Aby jednostki były prawidłowe, oś pół-główna powinna znajdować się w jednostkach astronomicznych, a okres powinien być wyrażony w latach.
Przelicz okres na najbardziej odpowiednie jednostki. W przypadku szybko poruszających się ciał o małych orbitach (takich jak planeta Merkury lub Księżyc) najbardziej odpowiednią jednostką są zwykle dni, więc podziel okres na lata przez 365.25. Większe orbity mają dłuższe okresy, które zwykle powinieneś mierzyć w latach.