Zawartość
Wodorosty morskie, znane również jako makroalgi, stanowią różnorodną grupę organizmów reprezentujących różne formy wzrostu. Zasadniczo wodorosty są podzielone na trzy grupy na podstawie ich koloru - zielony, brązowy i czerwony - chociaż kolory w tych grupach są różne. Wodorosty wydają się podobne do roślin lądowych; wodorostom brakuje jednak złożonej struktury reprodukcyjnej (kwiatów) i tkanek funkcjonalnych (korzeni, łodyg i liści) znajdujących się w trawie morskiej i roślinach lądowych.
Identyfikacja
••• ademdemir / iStock / Getty ImagesTrzy grupy wodorostów obejmują brązowy (Phaeophyta), czerwony (Rhodophyta) i zielony (Chlorophyta) z kelpsami zawartymi w grupie brązowej. Grupa brązowa zawiera około 1500 gatunków i obejmuje największą i najbardziej złożoną strukturę ciała spośród wszystkich innych glonów. Większość gatunków to gatunki morskie i denne (przyczepiają się do dna oceanu lub innej twardej powierzchni). Trzpień przypominający trzon z każdej strony jest wyłożony dużymi strukturami przypominającymi liście (ostrza); trzon i ostrza są wspólnie znane jako liść. Pęcherze wypełnione gazem powodują, że górny koniec trzonu unosi się na powierzchni oceanu. Brązowe glony to szczotka do butelek (Analipus japonicus), rdest (Fucus gardneri) i włosy wiedźmy (Desmarestia virdis).
Składający się z ponad 4000 gatunków prawie wszystkie czerwone glony rosną w środowisku morskim. Ciało czerwonych wodorostów (talus), nie tak duże jak brązowe algi, zbudowane jest ze złożonych, rozgałęzionych włókien. Czerwone są denne, ale ich charakterystyczna kombinacja pigmentów fotosyntetycznych pozwala im przetrwać w głębszych wodach. Niektóre gatunki wydzielają węglan wapnia, który znacząco przyczynia się do raf koralowych. Czerwone glony obejmują bielenie (Prionitis), szczotki morskie (kłaczkowaty Odonthalia i skrzydlate żebro (Delesseria decipiens).
Zielone wodorosty obejmują ponad 7 000 gatunków. Podczas gdy większość jest morska, wiele można znaleźć w słodkiej wodzie. Znajdujące się zarówno przy kamienistych, jak i piaszczystych plażach, niektóre zielone wodorosty tolerują obszary zasiedlania o niskim zasoleniu, gdzie rzeki spotykają się z morzem. Zielone algi wahają się od struktur jednokomórkowych do średnio złożonych. Przykłady zielonych wodorostów to palce martwego człowieka (kruche Codium), zielona lina (Acrosiphonia coalita) i sałata morska (Ulvaria).
Reprodukcja
Wodorosty rozmnażają się zarówno bezpłciowo (wzrost wegetatywny), jak i seksualnie poprzez uwalnianie zarodników. Wodorosty wykazują również szeroki zakres strategii rozwoju. Niektóre gatunki, zwłaszcza glony zielone, szybko rosną, gdy są dostępne składniki odżywcze (azot), tylko po to, aby się rozmnażać i umrzeć, gdy składniki odżywcze się wyczerpią. Inne gatunki są wieloletnie i nigdy nie wydają się przestać rosnąć, nawet w niesprzyjających warunkach, takich jak wysokie temperatury wody lub ograniczone nasłonecznienie.
Siedlisko
Większość wodorostów przyczepia się do twardych powierzchni, takich jak skały, muszle lub inne glony, przy użyciu specjalnej struktury podstawowej zwanej holdfast; jednak kilka gatunków wodorostów przeżywa na błocie lub piaszczystym dnie. Wodorosty są autotroficzne, co oznacza, że produkują własne pożywienie; wykorzystując światło słoneczne, makroalgi przekształcają dwutlenek węgla i wodę w tlen i cukier (fotosynteza). Mikroglony stanowią również źródło pożywienia dla wielu zwierząt morskich, które jedzą rośliny, takie jak ślimaki, jeżowce i ryby, a także naturalne siedlisko poprzez rozrastanie się w rozległe łóżka.