Zawartość
- Utrata pokrywy leśnej
- Degradacja raf koralowych
- Zagrożenia dla namorzynów
- Utrata różnorodności biologicznej
Filipiny to kraj bogaty w różnorodność biologiczną i endemizm, z wieloma zasobami naturalnymi, które przyczyniają się do gospodarki i lokalnych społeczności. Szczególne znaczenie ma linia brzegowa i siedliska przybrzeżne, przy czym rybołówstwo, rolnictwo i przemysł zależą od dróg wodnych i środowiska morskiego kraju. Zagrożenia dla utraty siedlisk i różnorodności biologicznej wynikają z różnych praktyk, w tym z wycinania gruntów, niezrównoważonych połowów i zanieczyszczenia.
Utrata pokrywy leśnej
W latach 2000–2005 Filipiny straciły nieco ponad dwa procent powierzchni lasów rocznie. Był to drugi najwyższy wskaźnik w Azji Południowo-Wschodniej. W 2005 roku sądzono, że pozostały tylko trzy procent lasów pierwotnych. Szybkie wylesianie powoduje różne zagrożenia dla ekosystemu, w tym utratę różnorodności biologicznej, erozję gleby, powodzie, osuwiska i obniżoną jakość wody. Lasy są zagrożone przez komercyjne wydobycie i pozyskiwanie drewna.
Degradacja raf koralowych
Filipiny to globalne centrum różnorodności biologicznej wybrzeży morskich. Nielegalne zbieranie i wywóz koralowców i żywych ryb rafowych spowodowało znaczące szkodliwe skutki dla różnorodności biologicznej, stanu raf koralowych, pokrywy traw morskich i liczebności ryb. Tylko 5 procent raf zachowuje ponad 75 procent żywych koralowców.Niszczycielskie praktyki połowowe obejmują przełowienie, połowy włokiem, dynamit i cyjanki, w których cyjanek rozpuszcza się w wodzie i tryska na rafy, podczas gdy inne zagrożenia pochodzą z zanieczyszczenia i erozji.
Zagrożenia dla namorzynów
Zagrożenia dla namorzynów obejmują nadmierne zbiory, zanieczyszczenie i oczyszczanie gruntów pod rolnictwo i osadnictwo ludzkie. Hodowla krewetek powoduje prawie nieodwracalne i kosztowne ekonomicznie szkody w tym obszarze, co jest jeszcze bardziej niepokojące, ponieważ hodowle krewetek stają się nierentowne po zaledwie trzech do pięciu latach. Zniszczenie namorzynów wiąże się również z degradacją raf koralowych, ponieważ rafy chronią namorzyny przed silnymi falami i prądami, które zmywają drobny osad, na którym rosną namorzyny.
Utrata różnorodności biologicznej
Filipiny są uważane za kraj o dużej różnorodności biologicznej. Ma wiele unikalnej flory i fauny; w rzeczywistości prawie połowa kręgowców lądowych i do 60 procent roślin naczyniowych jest unikalna w tym kraju. Tempo utraty różnorodności biologicznej znajduje odzwierciedlenie w niektórych szokujących ustaleniach. W 2006 r. Nieco ponad 20 procent gatunków kręgowców zostało ocenionych jako zagrożone przez Międzynarodową Unię Ochrony Przyrody. Około 127 gatunków ptaków jest uważanych za zagrożone, a rodzime filipińskie kakadu, niegdyś szeroko rozpowszechnione, jest obecnie krytycznie zagrożone.