Zgodnie z teorią kwasów i zasad Bronsteda-Lowry'ego cząsteczka kwasu przekazuje pojedynczy proton cząsteczce wody, tworząc jon H3O + i ujemnie naładowany jon znany jako „zasada sprzężona”. Podczas gdy kwasy takie jak siarkowy (H2SO4), węglowy (H2CO3) i fosforowy (H3PO4) mają wiele protonów (tj. Atomów wodoru) do oddania, każdy oddany proton liczy się jako osobna para zasad koniugat kwasowy. Na przykład kwas fosforowy ma tylko jedną zasadę sprzężoną: diwodorofosforan (H2PO4-). Tymczasem wodorofosforan (HPO4 2-) jest sprzężoną zasadą diwodorofosforanu, a fosforan (PO4 3-) jest sprzężoną zasadą wodorofosforanu.
Policz całkowitą liczbę atomów wodoru w kwasie.
Policz całkowitą liczbę ładunków cząsteczek kwasu (ładunek cząsteczki jonowej wyraża się jako liczbę całkowitą, po której następuje znak dodatni lub ujemny). Dlatego cząsteczka wodorofosforanu (HPO4 2-) miałaby ładunek „-2”, podczas gdy cząsteczka kwasu fosforowego (H3PO4) miałaby ładunek „0”.
Odejmij „1” od całkowitej liczby atomów wodoru. Na przykład, jeśli kwas siarkowy ma dwa atomy wodoru, wówczas jego sprzężona zasada będzie miała tylko jeden atom wodoru.
Dodaj „-1” do całkowitego ładunku cząsteczek. Tak więc, jeśli kwaśny wodorosiarczan ma ładunek „-1”, jego sprzężona zasada będzie miała ładunek „-2”.