Zawartość
Szczawian wapnia jest związkiem jonowym o wzorze chemicznym CaC2O4 i solą kwasu szczawiowego. Jest wysoce nierozpuszczalny i słabo rozpuszcza się w wodzie. Jedną z metod rozpuszczania szczawianu wapnia w laboratorium jest zastosowanie związku zwanego kwasem etylenodiaminotetraoctowym lub EDTA. EDTA jest wysoce skuteczny w wiązaniu jonów wapnia, a tym samym zmniejszaniu stężenia wapnia w roztworze, przesuwając równowagę reakcji, tak aby więcej szczawianu wapnia rozpuściło się. W procedurze opisanej poniżej najpierw wykonasz szczawian wapnia przy użyciu zwykłych chemikaliów, a następnie rozpuścisz go za pomocą EDTA.
Załóż okulary i rękawiczki. Kwas szczawiowy i szczawian wapnia są potencjalnie toksyczne w przypadku połknięcia. Dla bezpieczeństwa wykonaj ten eksperyment pod wyciągiem.
Odmierz 0,032 uncji (0,9 grama lub około 0,01 mola) kwasu szczawiowego do zlewki i dodaj nieco poniżej 0,338 uncji płynu (10 mililitrów) wody. Delikatnie wiruj w zlewce, aż kwas szczawiowy się rozpuści.
Dodaj 0,049 uncji (około 1,3 grama) chlorku wapnia do roztworu i delikatnie wiruj. W miarę postępu reakcji powstaje stały szczawian wapnia i wytrąca się z roztworu. Teraz masz szczawian wapnia - tę samą substancję, z której często tworzą się kamienie nerkowe.
Dodaj około 0,01 uncji (.29 gramów) EDTA do roztworu i delikatnie wiruj w zlewce. Część szczawianu wapnia powinna zacząć się rozpuszczać.