Zawartość
Korozja
Podobnie jak wszystkie materiały wykonane z miedzi, grosze podlegają korozji. Chociaż miedź jest odporna na większość rodzajów materiałów, ma skłonność do korozji pod wpływem tlenu, siarki lub amoniaku. Oznacza to, że grosz zostanie skorodowany, gdy zostanie po prostu wystawiony na działanie tlenu w powietrzu, którym oddychamy każdego dnia. Miedź reaguje z cząsteczkami tlenu w procesie znanym jako utlenianie. Po utlenieniu produkt uboczny tej reakcji pozostawia warstwę zielonego filmu na powierzchni monety. Ten zielony film jest czasami nazywany patyną i jest uważany za pożądany efekt, gdy rozwija się na niektórych innych produktach miedzianych. Naukowym terminem na tę zieloną warstwę korozji jest wodorotlenek miedzi-węglan.
Różne kolory ani grosza
Przed 1982 r. Grosze były wykonane z 95 procent miedzi, z około 5 procentami zawartości cynku. Ponieważ cena miedzi wzrosła, koszt tego materiału stał się zbyt drogi do produkcji grosza. Aby zachować ten sam wygląd grosza po niższej cenie, zmieniono formułę, tak że 95 procent tego grosza to cynk, a około 5 procent zostało wykonane z miedzi. Ta różnica w składzie pomaga częściowo wyjaśnić różne kolory, które może przyjąć skorodowany grosz. Ponieważ cynk ma tendencję do korozji szybciej niż miedź, nowsze grosze mają tendencję do tworzenia ciemniejszej zieleni lub czerni podczas korozji. Zmiana koloru z zielonego na czarny jest oznaką postępującej korozji. Występuje, gdy wodorotlenek miedzi-węglan na powierzchni centów reaguje dalej z tlenem i wilgocią w powietrzu, tworząc siarczki miedzi. Starsze grosze nigdy nie osiągną takiego poziomu korozji, a tym samym utrzymają jaśniejszy zielony płaszcz.
Silver Pennies
Podczas gdy grosz charakteryzuje się miedzianą barwą, niektórzy ludzie mogą natknąć się na srebrny grosz w pewnym momencie swojego życia. Jest kilka czynników, które możesz przypisać temu srebrnemu wykończeniu. Podczas II wojny światowej zapasy miedzi były racjonowane jako zaopatrzenie wojenne. W tym czasie grosze były wykonane ze stali i cynku, co nadało im srebrzysty kolor podobny do innych monet. Monety te są datowane na rok 1943 i są uważane za przedmioty kolekcjonerskie, choć nie są wyjątkowo rzadkie.
Srebrna moneta z późniejszym terminem mogła być spowodowana jedną z dwóch metod. Po pierwsze, popularnym eksperymentem naukowym dla studentów chemii jest użycie grosza do wyjaśnienia, jak działa galwanizacja. W ramach tego eksperymentu uczniowie zanurzają miedziane grosze w cynku, który pokrywa miedź i nadaje jej błyszczący srebrny kolor. Możliwe jest również, że zwykły grosz miedziany został zanurzony w kwasie, co usuwa cienką powłokę miedzianą, pozostawiając jedynie rdzeń cynkowy o odcieniu srebra.