Zawartość
Enzymy mogą być niezwykle trudne do zrozumienia w książce. Aby pomóc uczniom w zrozumieniu modelu enzymu, skorzystaj z praktycznych projektów naukowych, które pozwalają uczniom dotykać i manipulować obiektami, które służą jako reprezentacje części, działań i reakcji enzymów. Spędź kilka godzin lekcyjnych na wyjaśnieniu i ukończeniu tych projektów, przydziel je uczniom jako projekty na wynos lub stwórz je na targi naukowe.
Model enzym-podłoże
Ten projekt koncentruje się na modelu enzym-substrat i jest adaptowany z Access Excellence. Na projekt w klasie z grupą 30 uczniów potrzebujesz 500 centów, 10 piłek tenisowych, stoper i taśmę maskującą. Pierwszy krok w tym projekcie nazywa się linią bazową. Nauczyciel podzieli uczniów na równe zespoły i zrzuci 500 groszy na podłogę. Każda drużyna wybierze jednego członka, który podejdzie do stosu, zbierze jak najwięcej groszy i odwróci do góry nogami. Uczniowie zrobią to sześć razy, za każdym razem po dziesięć sekund. Reszta członków zespołu odnotowuje, ile zebranych groszy. Po sześciu rundach rozdziel pensy na stos podłogi. Nowy członek zespołu będzie próbował zebrać grosze i podnieść je do góry, ale tym razem zakleić razem czterema palcami, minus kciuk. Ta zwiększona trudność ilustruje częściową denaturację enzymu, która może wystąpić w wysokich temperaturach, w kontakcie z kwasami, zasadami lub jonami metali ciężkich.
Trzecia faza zilustruje rolę koenzymu. Nowa członkini zespołu zbierze grosze, ale będzie miała pomocnika, który podniesie je dla niej, reprezentując koenzym. Uczeń będzie teraz miał dwa razy więcej czasu, 20 sekund, aby zebrać grosze i wręczyć je koenzymowi. Aby zilustrować koncepcję inhibitorów, uczniowie przykleją piłki tenisowe do dłoni i po raz kolejny spróbują podnieść monety i podnieść je do góry. Piłki tenisowe będą reprezentować konkurencję ze strony inhibitorów enzymów.
Sztuka enzymatyczna
Projekty artystyczne są idealne do zrozumienia enzymów, ponieważ części reakcji (enzym i substrat) pasują do siebie jak układanka lub zamek i klucz. Po pierwsze, poinstruuj uczniów, że enzymy są trójwymiarowe i że muszą stworzyć swój własny unikalny trójwymiarowy enzym z wybranego przez siebie materiału. Poproś uczniów, aby umieścili rowek gdzieś na enzymie i nazwali go „miejscem aktywnym”. Oznacz element wycięty przez ucznia, aby rowek stał się „podłożem”. Następnie poinstruuj uczniów, aby wykonali od 20 do 30 innych podłoży o podobnych rozmiarach, ale nie o takim samym kształcie jak ten wycięty z rowka enzymu. Następnego dnia uczniowie powinni przynieść swoje enzymy i substraty na zajęcia. Sparuj uczniów i poproś ich o wymianę enzymów i substratów. Każdorazowo doprowadzaj każdą parę na przód klasy i każ im ścigać się, aby połączyć odpowiednie podłoże z aktywnym miejscem. Kiedy pierwszy uczeń wpisze właściwy substrat w aktywne miejsce, klasa krzyczy „Reakcja!”
Działanie enzymu
Gdy uczniowie zrozumieją ogólną strukturę i funkcję enzymów, pomoże im to pomyśleć o enzymach w akcji. Poniższe laboratorium próbuje nauczyć ucznia, w jaki sposób tlen i pH wpływają na brązowienie wewnątrz jabłka, widoczna reakcja enzymatyczna. Zbierz jabłko, cytrynę i papierowy talerz dla każdego ucznia. Poproś uczniów, aby ugryzł jeden koniec jabłka i natychmiast natarł nim sok z cytryny. Niech gryzą dziurę po drugiej stronie jabłka i nic nie robią. Po 15–30 minutach ugryzienie cytryną będzie nadal białe, a druga strona będzie coraz bardziej brązowa. Wyjaśnij uczniom, że dzieje się tak z powodu enzymu obecnego w jabłkach zwanego katecholazą. Kiedy katechol i tlen oddziałują, reakcja enzymatyczna powoduje brązowienie jabłka. Jednak niskie pH cytryny zatrzymuje tę reakcję.