Zawartość
- Testowanie wpływu pola powierzchni
- Testowanie wpływu temperatury
- Testowanie wpływu ruchu powietrza
- Testowanie kilku czynników jednocześnie
Wszystkie ciecze odparowują, jeśli zostaną wystawione na działanie niektórych pierwiastków. Szybkość parowania cieczy zależy od jej struktury molekularnej. Inne czynniki wpływające na parowanie to powierzchnia, temperatura i ruch powietrza. Możesz wykonać kilka dość prostych eksperymentów, aby wykazać wpływ różnych czynników na szybkość parowania.
Testowanie wpływu pola powierzchni
Cząsteczki zawarte w cieczy odparowują z powierzchni. Oznacza to, że im większa powierzchnia, tym szybsze tempo parowania. Sprawdź to, wkładając wodę do dwóch różnych pojemników. Użyj takiego, który ma średnicę 3 lub 4 cali, takiego jak szkło, i drugiego, który ma średnicę od 8 do 10 cali, takiego jak misa. Wlej 2 uncje wody do dzbanka pomiarowego, a następnie przenieś do szklanki. Zrób to samo dla miski, a następnie umieść pojemniki obok siebie. Oznacza to, że wszystkie pozostałe czynniki wpływające na szybkość parowania są identyczne. Pozostaw pojemniki na godzinę. Wlej wodę z każdego pojemnika do dzbanka pomiarowego i zanotuj ile wody zostało. Ilość wody pozostającej w misce jest znacznie mniejsza niż pozostała w szklance, ze względu na różnicę w powierzchni.
Testowanie wpływu temperatury
Temperatura wpływa na szybkość parowania. Im wyższa temperatura, tym więcej cząsteczek porusza się, umożliwiając im ucieczkę z powierzchni cieczy. Napełnij dwie szklanki tej samej wielkości 2 uncją wody. Umieść jedną szklankę w lodówce, a drugą w ciepłym miejscu, być może w pobliżu grzejnika lub na słonecznym parapecie. Pozostaw wodę na godzinę, a następnie wlej wodę z każdego pojemnika do miarki. Okazuje się, że praktycznie nie wyparowała woda ze szklanki w lodówce. Jednak woda w ciepłym szklanym naczyniu zmniejszyła się. Dowodzi to, że na szybkość parowania wpływa temperatura.
Testowanie wpływu ruchu powietrza
Zazwyczaj w wietrzny dzień kałuża deszczu szybko wysycha, ale jeśli nie jest wietrznie, kałuża wysycha znacznie dłużej. Dzieje się tak, ponieważ im szybciej powietrze porusza się po powierzchni wody, tym więcej cząsteczek wydostaje się z cieczy, więc wzrasta szybkość parowania. Wykonaj prosty eksperyment, aby udowodnić, jaki wpływ ma powietrze na szybkość parowania. Wlej 2 uncje wody do misek tej samej wielkości, aby powierzchnia była identyczna. Umieść jedno w miejscu, w którym nie ma zauważalnego ruchu powietrza, a drugie w miejscu, w którym występuje znaczny ruch powietrza. Możesz umieścić jedną na zewnątrz w wietrzny dzień, a drugą w osłoniętym miejscu, lub umieścić przed wentylatorem elektrycznym, aby powietrze nadmuchało powierzchnię wody. Opróżnij miski po godzinie do dzbanka miarowego. Woda, która była narażona na szybko poruszające się powietrze, zmniejszyła się znacznie bardziej niż woda, która nie była narażona na poruszające się powietrze.
Testowanie kilku czynników jednocześnie
Możesz zwiększyć szybkość parowania, wystawiając wodę na działanie kilku czynników jednocześnie. Na przykład umieść miskę wody w ciepłym i wietrznym miejscu. Paruje bardzo szybko, ponieważ powierzchnia jest duża, temperatura jest ciepła, a ruch powietrza nad wodą pomaga cząsteczkom uciec z miski. Porównaj wynik z filiżanką wody w lodówce. Parowanie prawie nie zachodzi, ponieważ nie ma ruchu powietrza, temperatura jest niska, a powierzchnia jest niewielka. Wymieszaj i dopasuj różne czynniki, aby ustalić, który z nich ma największy wpływ na szybkość parowania.