Zawartość
Starożytna Mezopotamia, znana przez historyków jako kolebka ludzkości, była pierwszą ustanowioną cywilizacją na świecie. Mezopotamia oznacza „ziemię między dwiema rzekami”, a gdy ludzkość rosła i rozkwitała wzdłuż brzegów tych rzek, starożytni ludzie dowiedzieli się zarówno o gniewu, jak i owocach ich naturalnego środowiska.
Kontrolowanie elementów
Sukcesy i łupy starożytnej cywilizacji mezopotamskiej można całkowicie przypisać odpływowi i przepływowi dwóch wielkich rzek: Tygrysu i Eufratu. Zarówno destrukcyjna, jak i pracowita natura życiodajnych wód stała się centralnym elementem przetrwania ludności mezopotamskiej. Wzrost i ekspansja państwa całkowicie zależały od kontrolowanego stopniowego sezonowego zalewania rzek oraz stworzonych przez człowieka systemów nawadniających. Pod rządami akadyjskiego władcy Sargana zorganizowano pierwszą poborową armię, która zapewniła pracę przy projektach przeciwpowodziowych. Pod jego rządami budowano kanały i kanały, aby kontrolować atak sezonowych powodzi poprzez kierowanie wody i stopniowanie przepływu.