Zawartość
Erozja to zużycie ziemi lub skał pod wpływem wiatru, deszczu, rzek, lodu i grawitacji. Erupcja wulkanu wytwarza lawę, popiół i gazy. Szczątki te tworzą nowe osady, magmowe formacje skalne i formy terenu. Wulkany powodują bezpośrednią ograniczoną erozję; spód nowej lawy spływa z gleby lub luźno skonsolidowanych osadów. Erupcje wulkanów są pośrednimi przyczynami znacznej erozji poprzez działanie resztek wulkanicznych na atmosferę, ziemię i wodę.
Klimat
Erupcje wulkaniczne wytwarzają atmosferyczną mgiełkę złożoną z zawieszonych cząstek pyłu lub aerozoli. Pochłaniają one promieniowanie słoneczne, rozpraszają je z powrotem w kosmos i wytwarzają efekt chłodzenia netto na Ziemi. Erupcja góry Tambora w 1815 r. Wywołała atmosferyczną mgłę, która rozprzestrzeniła się na półkuli północnej i spowodowała, że następny rok, 1816, był „rokiem bez lata”. Śnieg i mróz wystąpiły w czerwcu, lipcu i sierpniu. Te opady spowodowały erozję krajobrazów.
Kwaśny deszcz
Wulkany emitują siarkę i dwutlenek węgla. Gazy te rozpuszczają się w wodzie deszczowej i wytwarzają kwaśne opady. Kwaśne deszcze erodują wapień, rozpuszczając skałę węglanową i wytwarzając szczeliny i jaskinie.
Lahars
Lahary to katastrofalne przepływy błota. Śnieg i lód pokrywają duże wulkany charakterystyczne dla Gór Skalistych Ameryki Północnej i Andów w Ameryce Środkowej i Południowej. Ciepło wytwarzane przez erupcję topi śnieg, który z kolei powoduje ogromne osuwiska w dół zbocza wulkanu. Wyrywają drzewa i niszczą glebę i skałę. Lahars mogą niszczyć całe społeczności. Erupcja Nevado del Ruiz w Kolumbii w 1985 r. Zabiła 23 000 osób.
Zapory
Znaczne ilości lawy, gruzu skalnego i popiołu z erupcji wulkanicznej są zdolne do zatrzymywania cieków rzecznych i tworzenia jezior. Gdy ciśnienie wody przekroczy tę barierę wulkaniczną, kolejne powodzie niszczą osad w dół rzeki. Tamy lawowe w Wielkim Kanionie zostały naruszone w epoce plejstocenu między 1,8 miliona a 10 000 lat temu.