Zawartość
Nerki i wątroba współpracują w celu usunięcia toksycznych substancji odpadowych z organizmu. Produkty rozkładu odpadów przemieszczają się z nerek do wątroby przez układ krążenia. Jednak oprócz tego podstawowego obowiązku narządy te odgrywają również rolę w ogólnym utrzymywaniu warunków i regulowaniu funkcji w całym ciele. Pełnią te role dzięki komunikacji poprzez hormony i inne chemikalia wydzielane do krwioobiegu.
Usuwanie odpadków
Wątroba jest niezbędna zarówno do rozpadu, jak i magazynowania cząsteczek bogatych w energię. Może rozkładać aminokwasy w celu uwolnienia energii lub może przechowywać aminokwasy jako lipidy lub węglowodany do późniejszego wykorzystania. W obu procesach wątroba wytwarza toksyczny amoniak, który przekształca w związek zwany mocznikiem. Mocznik przepływa przez krew do nerek, które zamieniają go w wydalany przez nas mocz, dzięki czemu droga między nerkami a wątrobą ma kluczowe znaczenie dla funkcjonowania człowieka. Hormon zwany hormonem antydiuretycznym lub ADH powie nerkom, aby oszczędzały wodę i zmniejszały wydalanie moczu, jeśli ciało zostanie odwodnione.
Bilans wody i sodu
Czasami jednak wątroba i nerki współpracują ze sobą, koordynując inne działania za pomocą środków chemicznych. Na przykład ciśnienie krwi zależy od stężenia wody i sodu we krwi. Gdy nerka wykryje spadek przepływu krwi, jest to enzym zwany reniną w wątrobie. Renin pomaga wątrobie wytwarzać substancję, która ostatecznie wędruje do nadnerczy. Tam staje się hormonem zwanym aldosteronem, który powoduje, że nerki zatrzymują sód i wodę.
Produkcja cukru we krwi
W przypadku cukru we krwi hormon pobudza wątrobę i nerki. Cukier, który napędza wiele procesów zachodzących w organizmie, występuje w postaci glukozy. Wątroba gromadzi nadmiar glukozy, a także syntetyzuje nową glukozę, jeśli podaż organizmu jest niska. Naukowcy ustalili, że nerki mogą również syntetyzować glukozę. Nerki i wątroba są stymulowane do tego przez niski poziom hormonu insuliny.
Absorpcja i wykorzystanie wapnia
Nerki i wątroba mogą wytwarzać hormony, które stymulują inne narządy. Kiedy światło słoneczne uderza w skórę, skóra wytwarza substancję chemiczną, która wątroba zmienia się w formę witaminy D. Ta witamina D przenosi się z wątroby do nerek dzięki uprzejmości krwi. W nerkach staje się hormonem zwanym kalcytriolem. Kalcytriol pomaga jelitowi cienkiemu wchłonąć wapń z pożywienia, a także zachęca kości do uwalniania wapnia w innych procesach organizmu.