Zawartość
Wodór jest gazem znajdującym się w atmosferze na poziomie śladowym, który nie jest w stanie utrzymać życia. Jest syntetyzowany z węglowodorów i wody. Wodór stanowi najlżejszą frakcję cząsteczki H2O. Wodór jest jednocześnie najlżejszym i najbardziej podstawowym ze wszystkich pierwiastków. Jest to dość reaktywny gaz, który wchodzi w chemiczną kombinację z większością pierwiastków i jest słabo odpychany przez siły magnetyczne.
Stały ruch magnetyczny
Duża część fizyki poświęcona jest badaniu efektów wytwarzanych w różnych materiałach przez zastosowanie pola magnetycznego. W atomie wodoru jądro z pojedynczym dodatnio naładowanym protonem, który pozostaje nieruchomy, jest orbitowane przez pojedynczy ujemnie naładowany elektron. Taka konfiguracja może sprawiać wrażenie, że wodór ma silne przyciąganie magnetyczne, ale tak nie jest. Wodór jest w rzeczywistości bardzo słabo magnetyczny. Powodem tego jest to, że atomy wodoru nie występują w izolacji. Są one połączone razem, tworząc cząsteczkę, która ma niższą energię chemiczną niż oddzielne atomy. Wewnątrz tej cząsteczki pęd jednego elektronu przemieszcza się w przeciwnym kierunku niż jego sąsiad. Z powodu tego zjawiska cząsteczka jest tylko słabo magnetyczna i uważa się, że nie ma stałego momentu magnetycznego.
Prawo Faradaya
Wodór jest substancją diamagnetyczną. Diamagnetyzm występuje w materiałach, których atomy sparowały elektrony. Zgodnie z prawem Faradaya, gdy cząsteczka wodoru jest wystawiona na pole magnetyczne, jej elektrony na orbicie nieznacznie zmieniają pęd. W miarę wzrostu pola magnetycznego powstaje pole indukowane, które elektrony cząsteczki odczuwają jako siłę. Dzięki tej zasadzie fizyki cząsteczka wodoru uzyskuje indukowany moment magnetyczny. Ten indukowany moment jest przeciwny do przyłożonego pola i jest nazywany diamagnetyzmem. Dzięki tym zasadom fizyki wodór jest słabo odpychany przez pobliski magnes.
Magnetyzm w przestrzeni międzyplanetarnej
Magnetyzm jest niezbędną siłą determinującą formę plazmy lub zjonizowanej materii. Regiony wodoru wokół galaktyk są również plazmami, pomimo niewielkiego stopnia jonizacji. Stopień jonizacji w przestrzeni międzyplanetarnej różni się od tego w regionach wodorowych do stanów w pełni zjonizowanych w innych regionach przestrzeni. Jednak w kosmosie nawet słabo zjonizowana plazma w obszarze wodoru silnie reaguje na pola elektromagnetyczne. Namagnesowana plazma, taka jak zawarta w obszarze wodoru, jest dominującym stanem we wszechświecie jako całości.