Zawartość
Nie można stopić złota ze skał; jeśli trzymasz skałę nad płomieniem wystarczająco gorącym, aby stopić złoto i oczekujesz, że złoto zacznie ściekać, będziesz rozczarowany. Proces wydobywania złota z rudy jest wieloetapowy i historycznie wymagał użycia niektórych niebezpiecznych chemikaliów, w tym cyjanku i rtęci. Najnowocześniejsze techniki ekstrakcji wyeliminowały potrzebę stosowania tych chemikaliów i uczyniły proces o wiele bezpieczniejszym. Jednak wciąż zbyt niebezpieczne, by próbować w domu.
Kruszenie skały
Skały zawierające widoczne złote żyły zwykle mają w sobie złoto. Aby było dostępne, ekstraktory kruszą skały w małe kamyki, a następnie kruszą kamyki na proszek. W minionych dniach górnicy i poszukiwacze robili to z młotami, moździerzem i tłuczkiem, ale współczesni przetwórcy złota używają dużych maszyn zwanych kruszarkami do produkcji kamyków. Podają kamyki do innych maszyn kruszących, aby zrobić proszek lub zawiesinę. Chociaż proces ten ujawnia całe złoto, metal jest nadal mieszany z wieloma innymi minerałami. Złoto jest ciężkie, więc procesory zwykle mieszają zawiesinę w celu oddzielenia związków złota, które mają tendencję do opadania na dno pojemnika.
Ługowanie cyjankiem
Gdy procesory namaczają zawiesinę w wodnym roztworze cyjanku, złoto i srebro w rudzie tworzą kompleks metal-cyjanek. Zanim wprowadzą zawiesinę do roztworu cyjanku, dodają wapno, aby zwiększyć pH do 10 lub 11. Zapobiega to uwalnianiu toksycznego gazu cyjankowego. Wprowadzają również tlen lub związki nadtlenowe jako środki utleniające, aby zwiększyć szybkość wymywania. Zarówno podczas procesu ługowania, jak i bezpośrednio po nim, procesory wprowadzają węgiel aktywny, który adsorbuje metale, tworząc grudki, które można łatwo usunąć z mieszaniny przez przesiewanie. Druga obróbka roztworem cyjanku oddziela złoto i srebro od węgla, a węgiel podlega recyklingowi. Procesory wydobywają złoto z roztworu przez elektrolityczne, co wymaga umieszczenia roztworu w ogniwie z parą zacisków elektrycznych i przepuszczenia przez niego silnego prądu elektrycznego, co powoduje gromadzenie złota na ujemnym zacisku.
W 2013 r. Zespół naukowców pod przewodnictwem Zhichanga Liu opublikował w „Nature” raport opisujący ich odkrycie metody ekstrakcji złota, która zastępuje cyjanek nieszkodliwą skrobią kukurydzianą. Żaden z produktów ubocznych tego procesu nie jest niebezpieczny.
Połączenie rtęci
Złoto i rtęć szybko tworzą stop, więc ludzie od stuleci używali połączenia rtęci do wydobywania złota z rudy. Ruda musi być dokładnie czysta, aby zapewnić optymalny kontakt między złotem w rudzie a wprowadzoną rtęcią. Jednym ze sposobów czyszczenia jest przemycie rudy w roztworze kwasu azotowego. Rtęć można wprowadzać na kilka sposobów - jednym z nich jest pocieranie jej na dnie patelni, wlewanie roztworu oczyszczonej zawiesiny i wody, a następnie mieszanie. Złoto łączy się z rtęcią, którą można zeskrobać z patelni szpachelką. Stop musi być następnie poddany obróbce cieplnej lub kwasem siarkowym w celu odzyskania rtęci. Oba procesy uwalniają niebezpieczny gaz rtęciowy.
Rafinacja odzyskanego złota
Najlepszym sposobem na odzyskanie złota z terminala po elektrolitowaniu jest podgrzanie terminala do temperatury przekraczającej temperaturę topnienia złota. Ta temperatura wynosi 1945 stopni Fahrenheita i potrzeba tyle pieca, aby dostarczyć tyle ciepła. Otwarte płomienie rzadko rozwiązują problem. Powszechną praktyką jest dodawanie topnika, takiego jak boraks, do złota w celu obniżenia temperatury topnienia i zwiększenia wydajności procesu.
Procesory tworzą odzyskane w ten sposób złoto, które można mieszać ze srebrem i innymi metalami o niższej temperaturze topnienia, w niskiej jakości sztabki doré, które należy dalej rafinować, aby uzyskać czyste złoto. Można to zrobić za pomocą chemikaliów lub ciepła.