Zawartość
Atomy metali tracą część elektronów walencyjnych w procesie zwanym utlenianiem, w wyniku czego powstaje duża różnorodność związków jonowych, w tym soli, siarczków i tlenków. Właściwości metali w połączeniu z działaniem chemicznym innych pierwiastków powodują przenoszenie elektronów z jednego atomu na drugi. Chociaż niektóre z tych reakcji mają niepożądane skutki, takie jak korozja, akumulatory i inne przydatne urządzenia również zależą od tego rodzaju chemii.
Atomy metali
Jedną z charakterystycznych cech atomów metali jest luźność ich zewnętrznych elektronów; z tego powodu metale są na ogół błyszczące, dobrze przewodzą prąd elektryczny i można je łatwo formować i kształtować. Natomiast niemetale, takie jak tlen i siarka, mają ściśle związane elektrony; elementy te są izolatorami elektrycznymi i kruche jak ciała stałe. Ze względu na luźność elektronów otaczających metale, inne elementy „kradną” je, tworząc stabilne związki chemiczne.
Reguła oktetu
Zasada oktetu jest zasadą stosowaną przez chemików do określania proporcji, w których atomy łączą się, tworząc związki chemiczne. Mówiąc najprościej, większość atomów staje się chemicznie stabilna, gdy mają osiem elektronów walencyjnych; jednak w stanie neutralnym mają mniej niż osiem. Na przykład pierwiastek taki jak chlor zwykle brakuje jednego elektronu, ale gazy szlachetne, takie jak neon, mają pełne dopełnienie, więc rzadko łączą się z innymi pierwiastkami. Aby chlor stał się stabilny, może usunąć elektron z pobliskiego atomu sodu, tworząc w ten sposób sól chlorku sodu.
Utlenianie i redukcja
Chemiczny proces utleniania i redukcji opisuje, w jaki sposób niemetale usuwają elektrony z metali. Metale tracą elektrony i w ten sposób utleniają się; niemetale zyskują elektrony i ulegają redukcji. W zależności od pierwiastka atom metalu może stracić jeden, dwa lub trzy elektrony na jeden lub więcej niemetali. Metale alkaliczne, takie jak sód, tracą jeden elektron, podczas gdy miedź i żelazo mogą tracić do trzech, w zależności od reakcji.
Związki jonowe
Związki jonowe są cząsteczkami, które powstają w wyniku wzrostu i utraty elektronów. Atom metalu, który traci elektron, przyjmuje dodatni ładunek elektryczny; niemetal, który zyskuje elektron, zostaje naładowany ujemnie. Ponieważ przyciągają się przeciwne ładunki, dwa atomy sklejają się, tworząc silne, stabilne wiązanie chemiczne. Przykłady związków jonowych obejmują topniejącą śnieg sól, chlorek wapnia; rdza, która łączy żelazo i tlen; tlenek miedzi, zielonkawa korozja, która powstaje na budynkach i rzeźbach - oraz siarczan ołowiu, związek stosowany w akumulatorach samochodowych.