Natężenie prądu to prąd, który przewodnik może przenosić w sposób ciągły, nie przekraczając wartości znamionowej temperatury. Wielkość ta jest związana z rezystywnością materiału, która jest miarą tego, jak duże pole elektryczne jest potrzebne do wytworzenia danej gęstości prądu. Teoretycznie idealny przewodnik nie ma oporu. Metale mają najmniejszą oporność. Elektrony przenoszące ładunek w przewodnictwie elektrycznym również przewodzą ciepło. Zasadniczo ciepło wytwarzane w przewodniku rozprasza się do izolacji przewodnika, otaczającego powietrza lub gleby lub jakiejkolwiek dodatkowej izolacji termicznej poprzez przewodzenie, konwekcję i promieniowanie.
Uzyskaj wartość temperatury przewodnika (zwanej TC) i temperatury otoczenia powietrza lub gleby (zwanej TA). We wszystkich przypadkach temperatura powinna być w stopniach Celsjusza.Jeśli to konieczne, przelicz z Fahrenheita F na Celsjusza C, korzystając ze wzoru C = 5/9 (F - 32).
Uzyskaj rezystancję prądu stałego (RDC) w jednostkach omów na stopę. Tę wartość można sprawdzić. Jeden om na stopę wynosi 3,2808399 m kg s-3 A-2
Uzyskaj wartość oporu cieplnego (RDA) między przewodnikiem a otaczającym powietrzem lub glebą. Jednostki powinny być wyrażone w omach termicznych na stopę.
Oblicz natężenie prądu, korzystając z wartości uzyskanych w poprzednich krokach. Natężenie prądu I podaje wzór I = pierwiastek kwadratowy. To równanie jest ważne tylko dla przyłożonych napięć mniejszych niż 2000 woltów i dla drutów mniejszych niż średnica 2.