Zawartość
- Chemia twardej i miękkiej wody
- Rodzaje korozji wżerowej miedzi
- Pitch miedziany typu 3
- Zapobieganie korozji
Rurociągi miedziane są używane do pionowania domów i domów od ponad 50 lat. Konstruktorzy używają go, ponieważ jest tani i łatwo go zdobyć. Niestety rury miedziane mogą być podatne na korozję, co może prowadzić do nieszczelności otworów i zanieczyszczonej wody. Stopień, w jakim to się dzieje, jest związany ze specyficzną chemią wody w danym obszarze.
Chemia twardej i miękkiej wody
Naukowcy klasyfikują wodę na podstawie stężenia rozpuszczonych minerałów. Technicznie, twarda woda jest zdefiniowana jako posiadająca wysokie stężenie wielowartościowych jonów dodatnich. Jony te, takie jak Ca2 + i Mg2 +, są zwykle gromadzone przez wodę przepływającą przez ziemię. Miękka woda ma niższe stężenie jonów wapnia i magnezu.
Rodzaje korozji wżerowej miedzi
Wżer miedziany jest zlokalizowanym rodzajem korozji, która prowadzi do ścieńczenia ściany rury w tym obszarze. Wżer miedziany występuje w kilku rodzajach, które zależą od temperatury i pH wody przepływającej przez rurę. Wżery typu 1 występują, gdy przez rurkę przepływa zimna woda o wysokim stosunku siarczanów do chlorków. Wżery typu 2 występują, gdy gorąca woda o pH poniżej 7,2 przepływa przez rurę. Wżery typu 3 występują, gdy miękka woda o pH poniżej 8,0 przepływa przez rurę.
Pitch miedziany typu 3
Liczne badania powiązały miękką wodę z wżerami miedzi typu 3. Chociaż ma miejsce korozja rury, wżery miedziowe typu 3 zwykle nie są związane z produkcją otworów na szpilki, co powoduje wyciek. Zamiast tego wiąże się z wytwarzaniem produktów korozyjnych, takich jak siarczan miedzi. Ten rodzaj korozji można łatwo zidentyfikować, badając przekrój rury. Osady siarczanu miedzi, które mają jasnoniebieski kolor, zostaną znalezione po wewnętrznej stronie rur, w których miało miejsce wżerowanie typu trzeciego. Niektóre z tych osadów mogą się poluzować i płynąć w wodzie. Powoduje to powstanie niebieskiej wody.
Zapobieganie korozji
Przedsiębiorstwa wodociągowe są świadome problemów związanych z korozją w określonych obszarach. Naukowcy badali wpływ różnych chemikaliów na zmniejszenie korozji rur miedzianych. Jednym z najbardziej skutecznych jest dodanie ortofosforanu do wody w roślinach wodnych. Ortofosforan prowadzi do wytwarzania warstw o niskiej rozpuszczalności ołowiu-fosforanu na wewnętrznych powierzchniach rur. Ta warstwa chroni rurę przed korozją i jednocześnie zmniejsza ilość ołowiu w wodzie. W 2003 roku dr Marc Edwards z Washington Suburban Sanitary Commission zalecił dodanie ortofosforanu do wody pitnej w Waszyngtonie w celu zapobiegania korozji. Rezultatem była ogromna redukcja wycieków korozyjnych, z 5200 w 2003 r. Do 6 w 2010 r.