Zawartość
Korelacja warstw geologicznych polega na dopasowywaniu skał w tym samym wieku z miejsca na miejsce. Niektóre skamieliny są znacznie bardziej przydatne niż inne podczas tej praktyki. Według University of Waikato, aby zbadać korelację, geolodzy preferują wspólne skamieliny o szerokim zasięgu geograficznym, charakterystycznych cechach i siedliskach oraz krótkim okresie geologicznym, co przekłada się na najwyżej kilka milionów lat.
Coccoliths
Kokkolity to mikroorganizmy morskie zdolne do przekształcania dwutlenku węgla rozpuszczonego w wodzie w węglan wapnia. Ewoluowały one w czasie i nadal istnieją do dziś, ale były bardzo powszechne we wczesnych erach mezosoicznych i kenozoicznych, odpowiednio 251 milionów lat temu i 65,5 milionów lat temu, według Thomasa Taylora w „Paleobotany: Biologia i ewolucja roślin kopalnych”. Białe klify Dover w Anglii składają się głównie z kokolitów.
Pectea i Neptunea
Cenozic to najnowsza era geologiczna. Zaczęło się 65 milionów lat temu wraz z wyginięciem dinozaurów. Najczęściej stosowanymi skamielinami są mięczaki ze skorupkami z tej epoki, w tym rodzaje Pectea i Neptunea. Obecność wapiennej skorupy ułatwiła skamielanie tych zwierząt na starożytnych dnie oceanu. Według Maine Geological Survey, skamieliny Neptuna znajdują się na niektórych obszarach Nowej Anglii.
Trylobity
Trylobity to stawonogi morskie uznawane za tradycyjne skamieliny okresu kambryjskiego, według Toma McCanna w „The Geology of Central Europe: Precambrian and Paleozoic”. Stworzenia te zgasły pod koniec ery paleozoicznej, około 250 milionów lat temu. Mieli ciało podzielone na trzy płaty i chronione egzoszkieletem. Najczęstszym trylobitem był Paradoxides pinus, który dziś jest szeroko stosowany w badaniach korelacji.