Zawartość
Masy powietrza są ważnymi cechami atmosfery, które mają silny wpływ na wzorce pogodowe. Masa powietrza to objętość powietrza o dużym rozłożeniu poziomym - zwykle w zakresie 1600 km (1000 mil) lub więcej - pochodząca z określonego regionu geograficznego o jednakowej temperaturze. Masy powietrza, które powstają w pobliżu równika, są zwykle ciepłe i obciążone wilgocią, i zasilają tropikalne lasy deszczowe i huragany.
Klasyfikacja mas powietrza
Meteorolodzy klasyfikują masy powietrza według szerokości geograficznej, na której się rozwijają i tego, czy rozwijają się na lądzie czy nad oceanem. Arktyczne i antarktyczne masy powietrza rozwijają się na najwyższych szerokościach geograficznych, polarne masy powietrza na nieco niższych, następnie tropikalne i ostatecznie równikowe. Te, które rozwijają się nad wodą, są masami morskimi, podczas gdy te, które rozwijają się nad lądem, są kontynentalne. Masy kontynentalne są zazwyczaj suche, podczas gdy morskie są wilgotne. Istnieje tylko sześć mas powietrza, ponieważ powietrze arktyczne rzadko jest wilgotne, a powietrze równikowe rzadko jest suche.
Częste burze z piorunami
Równikowe masy powietrza rozwijają się na szerokościach geograficznych od 25 stopni na północ do 10 stopni na południe. Temperatury są wysokie, a ponieważ na tych szerokościach geograficznych nie ma zbyt wiele gruntów, masy równikowe powietrza są morskie. Są obciążone wilgocią, ponieważ woda łatwo paruje w gorącym powietrzu na równiku. Ciepłe powietrze ma tendencję do wznoszenia się, a wiatry handlowe, które panują w pobliżu równika, popychają go do chłodniejszej górnej atmosfery, gdzie wilgoć skrapla się w kryształki lodu i zamienia się w deszcz, gdy spada na ziemię. W związku z tym burze są częste w regionach zdominowanych przez masy równikowe.
Wiatr i deszcz
Powietrze na równiku jest najgorętsze na Ziemi, a jego tendencja do wznoszenia się do górnej atmosfery tworzy obszary o niskim ciśnieniu. W rezultacie chłodniejsze powietrze wpada z wyższych szerokości geograficznych, aby wypełnić półpodciśnienie, tworząc silny i spójny wiatr. Wiatry te zwykle giną w pobliżu szerokości geograficznej bliskiej stopni, by stać się słabymi i zmiennymi. Wiatry wpychają ciepłe powietrze wysoko do atmosfery, gdzie temperatury są chłodne, a wysokie chmury są typowe. Częste ulewy zasilają równikowe lasy deszczowe dorzecza Amazonki i Konga, a także Indii Wschodnich.
Huragany, tajfuny i cyklony
Gorące temperatury na równiku mogą przyspieszać nasyconą wodę do górnej atmosfery w przyspieszonym tempie, tworząc silny wiatr, gdy chłodniejsze powietrze napływa, aby ją zastąpić. Jeśli dzieje się to wystarczająco daleko od równika, siła Coriolisa spowodowana obrotem Ziemi odchyla wiatry i mogą one zacząć krążyć wokół centralnego punktu niskiego ciśnienia, zwanego okiem. Kiedy prędkość wiatru osiąga 62 km na godzinę (39 mil na godzinę), rodzi się burza tropikalna, a jeśli prędkość wiatru wzrośnie do 119 km na godzinę (74 mil na godzinę), staje się huraganem lub cyklonem tropikalnym.